Өлеңдер ✍️

Алматыдан
Оралдым Ақмешітке,
Ақмешітке,
Туған жер талбесікке.
Біреу ұғар мұнымды,
Біреу ұқпас,
Сөз өрбітер
Неғылған жан десіп те...
Алаңдатып
Басқа жер,
Басқа қала,
Ауып жатса
Бәз біреу астанаға,
Мен отырмын
Желпініп өз-өзімнен,
Жеттім-ау деп
Ауылым – баспанама.
Күндер өтті
Дес бермей өрекпіген,
Көре алмадым
Басқадай себепті мен.
Жас ұлғайып,
Көңілің ортайғанда
Кімге болсын
Туған жер керек білем...
Жастық мені
Жыраққа алып қашқан,
Жасын жұтып,
Жыр жаздым жалықпастан.
Алматыда
Ұзақ жыл ғұмыр кештім,
Ақын болып қаламы қалыптасқан.
Ащы-тұщы өмірім екшеленген,
Келіп тұрмын
Кезімде кекселенген.
Оралып кеп
Туған жер – қазығыма,
Қажетіне жарармын деп сенем мен.
Санадағы өзгертіп сан ұғымды,
Жаңарттым мен
Дүниетанымымды.
Айналайын,
Ағайын,
Жанашырым,
Сыртта жүріп
Ұқтым ғой қадіріңді...
Туған жерін
Түсірмес есіне кім?
Келбетіңді
Кеудеме көшіремін.
Бейнетіңді көтермей,
Сенен жырақ
Ғұмыр кешсем бейқам боп,
Кешір, елім!!!