Өлеңдер ✍️

Қайран, Ақын!
От басты...
Азалы елi.
Оң бүйiрден оқ тидi – Ажал оғы.
Қарасаздың жүрегi қарс айрылды,
Азабы едi – аз-кем күн,
Ғазал емi...
Қарасаздың кеудесi аһ ұрғанда,
Ақыннан да,
Айрылдық ақылдан да:
Телегейдiң тұңғиық тереңiне
Қайғы бiздi ұқсады батырғанға.
Ақын бiзден,
Айрылдық бiз ақыннан,
Ән үзiлiп,
Сәтте бiр муза тынған...
Қаралы көш қыр асып кете барды
Қырым жаққа қыздайын ұзатылған.
Қырдан асып барады қаралы көш,
Санадағы сарынмен самал үндес...
Көз байланып,
Көкжиек қозға айналып,
Бұлт бауырын жалады жаралы кеш...