Өлеңдер ✍️

Жастық шақ өттi ме, бiлмеймiн,
Жоқ ендi баяғы қызбалық.
Жерлерде жұрт сөзiн iлмейтiн
Болғаны отырам сызданып.
Бейнебiр мен емес секiлдi
Сонау бiр кездегi жас бала.
Сотқармен шекiссе не түрлi,
Бой бермес өзiнен басқаға.
Аязды даланы сағынып,
Боранда қар кешiп ойнайтын.
Әрдайым жүретiн қағынып,
Бiрақ та бәрiбiр қоймайтын
Сол бала өр едi ғажайып,
Өзi де өзгеден ерек-тi.
... Оты әлде қалды ма азайып,
Жоқ әлде басқа өмiр керек-тi?!
Ол бүгiн бәрiн де доғарған,
Мен десем бiреулер сенер ме?
О, қайдан табамын жоғалған
Қажеттi қызуды өлеңге.
Анам-ай бекер-ақ айтыпсың,
«Қызбалық жақсылық емес» деп.
Көтерем мен ендi қайтiп сын,
Күн кешсем iс емес, кеңес көп.
Өмiрден бiлгенiм, түйгенiм,
Бәрiбiр еркiңмен санаспас:
Қиратқын, күйдiргiн, күйрегiн,
Қызбалық көрде тек жараспас.