Өлеңдер ✍️

Ол өзі болатын шын ақын,
Жүретін тылсымға асығып.
Көзінде пәк сезім тұнатын,
Жүзінен ақ өлең шашылып.
Жалғандық дегенді сүймес-ті,
Шын ғашық болатын бір қызға.
Қаршыға секілді күй кешті,
Жүрегін соғып ап жұлдызға.
Бір өлең әуенін қайырды,
Жазмыш жайқалған гүлді үзіп.
Аспанға ап ұшты шайырды,
Періште ақ қанатына мінгізіп.
Өзіндік мұңы бар болатын,
Тағдыры тәттісін қимады.
Өлеңге сыйғанмен сол ақын,
Амал не, өмірге сыймады.
Айта алмай арзасын ақырғы,
Жүргенмен жүрегін сөзге орап.
Адамзат!
Өлтірме ақынды,
Бір күні өледі өздері-ақ!..
Өледі ешкімнен сұрамай,
Бәрібір сыймайды бес күнге.
Ал оның сезімі құралай,
Жаутаңдап қалмасын ешкімге.