Өлеңдер ✍️

Менің мұнда меншігім жоқ.
Ала бер!
Неге осы қызыл көз боп барады ел?
Анау аспан – құстардікі қанатты.
Ұрпақтікі – мына жатқан жер.
Жетпей қойды-ау соған елдің ақылы.
Аты да – ұлы, басқамыздан заты – ұлы –
Хафиздікі – Самарқан мен Бұқара.
Қай сұлуға берсе дағы қақылы!
Көзді арбаған дүниенің жолағы
Бәрімізге жетеді ғой, мол әлі.
Періштелер – ақ иесі жұмақтың.
Тозақ қана – пенденікі болады.
Қонды арқама ана тілдің киесі.
Ақынының өлең жұлын-жүйесі.
Артымда егер бір сөз қалса, оның да –
Алаш дейтін Асан Қайғы иесі!
Жоқ бұл жақта менің мүлкім, меншігім,
Мұңға толы Муза ғана жеңсігім.
Мен –
Осынау Жеке Меншік Дүниеге
Меншігі жоқ елден келген елшімін.
… Сені ойласам көзіме жас толады.
Сен білмейтін мұңды жырым мол әлі.
Егер, жаным, маған жаның ашыса,
Жүрегіңді ғана берсең болады…