Өлеңдер ✍️

  20.07.2022
  79


Автор: Баян Тіленшина

Тұтқын

Есіңде ме оңаша езілгенің?
Езіледі-ау бояма төзімдерің.
Елестен бейнемді іздеп, көз ілмедің.
Ар Сотымен жазалап өзіңді-өзің,
Бір денеңді екеу деп сезінгенің?
Тап-таза, алтын шапақ, таңғы ауада,
Мені іздеп Сағынышың сандала ма?
«Не үшін шаттанады мына жұрт?!» - деп,
Расында нар болмысың таң бола ма?
Тұтқындап өзіңді өзің қинадың ба?
Мына кең дүниеге симадың ба?
Руханият Падишаны айырбастар ма ең,
Ғұмырлық алтын –күміс жиғаныңа!?
Тербеткен ой-санаңды сезімдерің,
Мен сенің ұйқылы-ояу кезіңдемін.
Күлкің де мұңлы болды,Байқайсың ба:
Мені аңсаудан орнаған көзіңде мұң.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу