Өлеңдер ✍️

Көкке қарап талпия ма мұрындар,
Оған мейлің шырылдама, шырылда,
Көздің жайын түсінбейді жылаулы,
Ауыз қалар аңқиюмен сұраулы.
Момын құлақ кімге барып ұрынсын,
Сөз естиді текке байғүс мұным шын.
Тіл шығады шындықты іздеп безектеп,
Әңгімені әсірелеп өзі ептеп
Адам сынды бар өзінің сияғы,
Мақтасаң да, даттасаң да сияды:
Бірде қанжар қиып түсер жалақтап,
Бірде шабар айдалаға далақтап,
Талпима деп алды сынға мұрынды,
Талай мұрын тіл себепші ұрылды.
Бізге мирас әңгіме бұл бұрынғы,
Ал, бүған кім кінәлі?
Таразылар шыққан жан жоқ мұны, әлі.
Ойлап көрсек билеп түрған жасырын,
Сауыт киген бас-екеңіз шығады.