Амангелді бұғабаев туралы Өлеңдер ✍️

Мен де отызды әлдеқашан ұзатқам!Кырыққа да көп қалған жоқ,әудем-ақ жер – жүз аттам.Бірақ, менің бұзған әлі ордам жоқ. Тұра алғам жоқ, әлсіздерге..

Кел қиялым, ойнақ салшы, ойнақ сал.Қырық бізге шідер салып қоймақшы, ә Онсыз да көп бармақ тістеп, қап деген Ойсыз күңдер, опық жеген..

Көкке қарап талпия ма мұрындар,Оған мейлің шырылдама, шырылда, Көздің жайын түсінбейді жылаулы, Ауыз қалар аңқиюмен сұраулы. Момын құлақ кімге барып..

Сіздер жайлы, жігіттер, жазсам дегем бір өлең.Әркайсыңыз бір образ, мұртган күліп турар ең.Әсірелеп жіберсем, теңеулерім жылайды, Карғай ма деп..

IЖайымды айтсам жан досым, Кезім бұл мейір аңсаған. Өзгеден көңіл қалғасын,Мұң шағып тұрмын мен саған.Адасып жолда сан тарау, Түңілген күнім қаншама...

Даладай көңіл кеңдігі Сәбидей аңғал, жаны пәк. Күй болып төгілгендеріКөрсеңіз нені танытад?Қонаққа құшақ жаяды-ақ,Қараңды хандай ұлықтап. Қарау ма..

Боздама далам, боз далам! Қозғатпа ауыр сөз маған, Өзге адам қинар, сөзбе оған,Боздатса қиын өз балаң.Естіген құлақ, сөз заман, Естірткен сұмдық өз..

Абайша ойлап, аз ғана сөз толғасам,Мұным үшін кінәламас мені ешкім. Мені ешкім кінәламас нағыз Абай болмасам,Мен де Абаймын демеспін.Е, бауырым, өмір..

Пай, Азамат, Азамат! Тірлігіңді көргем ойша саралап,Менің бір сәт сендей болғым келгені,Білемісің, өмір екен сендегі.Күн кешпейсің, басқа қонар бақты..

Менің бір досым бар, бес баласы бар.Әйелі бар, бапасы алып берген... Үшінші дәрежелі жұмысшы, Төртінші дәрежені алсам деп армандамайды.....

Сен де елессің, Ес-аға, мен ле елеспін.Дүние қуған бірақ та, пенде емеспіз. Крез патша бай еді, несі қалды?Ой жүгіртпей жүр бұған елдегі ессіз.Көрген..

Жайқала өскен гүлдердің, Жүзінен қайғы-мұң көрдім. Жаңбырсыз көктем, қарсыз қыс, Жауқазын жастың жанына, Жарақат салып үлгерді.Жадаулы, жаны..

Ұқпаушы еді ұлылар,Айтуға тіл жоқ, мұңы бар.Жасынан тілі жұлынған,Мылқаудың жанын ұғынар,Айтпаса, Ақын, кім ұғар?!Айта алмай кетсем жұлыңғыр,Алмастан..