Өлеңдер ✍️

Жер шары ғаламды кезеді,
Жеткенше ақырғы кезеңі.
Жарты жол жүріліп өтіпті,
Уақыт не деген тез еді?..
Жер шары – тірі жан құйтымдай,
Ұршықша зырлайды бір тынбай.
Қалқиған құлағын тосады
Күн, Айға, маңайға сыр тыңдай.
Жер шары ойлайды толғана,
Тіршілік тербеткен ол да Ана.
Қиғылық салғанда аусарлар,
Қояды кейде бір долдана.
Жер шары ғаламды кезеді,
Бір апат боларын сезеді.
Сансыз жыл пір тұтқан көкесі –
Күннен де түңіліп безеді.
Орбита бақилық белдеу ме,
Болмай ма қиястап көлбеуге?
Лапылдап Күн жанып кетсе де,
Бола ма сен бірге өл деуге?!
Менімен жан деуге бола ма,
Менменшіл ондайға жолама!
Аманат арқалап барады,
Аллаһтан алғандай жолдама.
Теңелмес оған Нұх кемесі,
Тым ұзақ алатын белесі.
Адамзат, жануар, өсімдік,
Бортына сыймайды демеші.
Бола ма менімен сөн деуге,
Болмай ма бұйрыққа көнбеуге?
Жұмақты көруге болса да,
Болмай ма тозақты көрмеуге!
Орбита мәңгілік керме ме,
Ұшып кет қанатты серме де.
Кеңістік тар қапас емес қой,
Шарлашы ғаламды тербеле.
Жер шары ғаламды кезеді,
Бір апат боларын сезеді.
Сансыз жыл пір тұтқан көкесі –
Күннен де түңіліп безеді.
Безеді тым алыс шалғайға,
Ұқсайды Марсқа, әлде Айға.
Қайсыбір жұлдызды тауып ап,
Думанды тірлігін жалғай ма?
Шіркін-ай, кең ғалам ғаламат!
Әттең-ай, сан апат алапат?!
Жаратқан берсінші шапағат,
Жүрейік аман-сау, саламат!