Өлеңдер ✍️

Мекиендер үніне «аһ» ұрғандай,
Әтеш таңды айғайлап шақырғандай.
Қой маңырап, қорада тай кісінеп,
Есек үзіп ішегін ақырғандай.
Сиырымыз пададан қалады деп,
Апам байлап бұзауын қапылғандай.
Қарттар күнге арқасын тоса отырып,
Әңгіменің қымызын сапырғандай.
Қидың шоғын қышқашпен қаузап қойып,
Әжелерім нан жауып отырғандай.
Ақын қайным кәне кел қымыз іш деп,
Жеңгем сары тегешін сапырғандай.
Ағам атқа мінгенде, тұлғасына,
Дейді қарттар: Мінеки батыр қандай!
Тоқсандағы кәрия көзін жұмса,
Ауыл түгел жоқтайды жақындардай.
«Ағайынның аты емес, ауылдастың,
тайы озсын» дейтұғын нақыл қандай!
Бірін-бірі танитын бір ауылдың,
Елін түгел бірлікке шақырғандай.
Қыздарынан инабат нұры еседі,
Көз тартатын көркі мен ақыл қандай!
Көрген жігіт көліктен түсе қалып,
Ғазал айтып артынан «аһ» ұрғандай.
Ауылымның көрсеңіз адамдарын,
Балға бармақ боласыз батырғандай