Өлеңдер ✍️

Жұбан аға, ғашық ең гүл-өмірге,
Сызат түсті-ау сол күні жүрегіңе.
Әлі айтады көргендер ерлігіңді,
Қадіріңді көрмеген біледі ме?
Санасыздар тыңдады, күлді, кетті,
Уақыт өтті жаралап бір жүректі.
Сен қасқайып тұрғанда, сыр білдірмей,
Қолыңдағы ақ парақ дір-дір етті.
Сонда сенің сөзіңді ерлік дедік,
Біз ерлікті көзбенен көрдік дедік.
Одан кейін тағы да қалған қазақ
Руларға араны бөлдік келіп.
Елдік емес, ісіміз бас пайдалық,
Ертеңгіні жатпаймыз әсте ойланып.
Қол соққанмен сөзіңе, өлгеннен соң
Қабіріңе тоғыз жыл тас қоймадық