Өлеңдер ✍️

Тігіп жүрген біреулер көзін көптен,
Таңсық бізге кешпейтін сезім деп пе ең?!
Кезек-кезек жатырмыз кетіп біз де,
Жаққа наурыз айында өзің кеткен.
Іштік талай мас болып сендей біз де,
Желп-желп еткен жел шалды жеңдей күзде.
Кезімізді уланған арақпенен,
Құмға сіңген, мысалы, теңдейді ізге.
Келе-тұғын қылықпен елден безге,
О, жастық-ай, бас білмес жел ме ең кезбе?!
Жат қылықпен қарсы алды алып қала,
Сендей бізді ауылдан келген кезде.
Қарамастан шатқаяқ сөзімізге,
Жан ұқпайтын сыр тұны көзімізде, –
Есенин мен өзіңдей боламыз деп,
Барып қаппыз біразға өзіміз де.
Игере алмай бойдағы сезім легін,
Сəл ертелеу болмаса көз ілгенің –
Түсінгенім Есенин емессің сен,
Есенин де сен емес сезінгенім.
Арақ деген дерт екен шалдықпалы-ай,
Аман-есен білмейміз қалдық қалай?..
Итін талай шулатып көршілердің,
Көршілердің мазасын алдық талай.
Жыққан жандар сияқты қосын күзде,
Қан жүгірді бүгінде тосын жүзге.
Заман басқа, заң басқа бұл күндері,
Басқа болып кеттік-ау сосын біз де.