Өлеңдер ✍️

Алимашым, кіп
-кішкентай немерем,
Бұл қу тағдыр қатал еді не деген.
Айырамын дейді мені өзіңнен,
Айырмауым үшін оған не берем?
Өзім– ауру,
Мең-зең боп тұр басым да,
Сорғалауда екі көзден жасым да.
Сүйеу едің кіп-кішкентай болсаң да,
томпаң қағып жүрген кезде қасымда.
Үште ме еді,
сенің жасың нешеде,
Тұлымыңнан бір жұпар леп есе ме?!
Көп жылата бермендер деп атамды,
Ақыл айтсай әкең менен шешеңе.
Қол ұстасып жүрген жұрттан кем бе олар,
Емес еді ештеңеден кенде олар.
Айта түсші айырма деп атамнан,
бәлкім, бәлкім... сенің сөзің ем болар.
Осы жерде бір сөз айту керек деп,
Титтей қызыл тамағынды кенеп көр.
Кішкентайым, басына үлкен іс түскен,
Саған күнім қарап қалды– көмек бер.
Алимашым, кіп-кішкентай немерем,
Бұл қу тағдыр қатал еді не деген.
Айырамын дейді мені өзіңнен,
Айрылмауым үшін сенен не берем?!
Алимашым, кіп-кішкентай немерем...