Өлеңдер ✍️

Алты айлық алыс даламнан асығып жеткен боздағым,
Сағынышымның мың түрлі аруағын несін қозғадың?
...Асуда асу бел еді,
Аңқып бір соққан жел еді.
Қуанышым да бар еді, қасіретім де көп еді.
Кешігіп жетер көктемнің сәлемін ала келдің бе,
Құладын құстай құмдағы жанымның шөлін көрдің бе?!
Ғасыр да емдеп жаза алмас жүрекке біткен мұңым бар,
Хантәңірідей қайғымды қабағымнан ұғыңдар.
Жылай да жылай жабығып жайлауда қалды қарындас,
Қарай да қарай қамығып қыстауда қалды тамырлас.
Жазыққа біткен бүлдірген – жалаң бұттарға жем болған,
Жарлауға біткен жапырақ – шашылып қара көң болған.
Алтайдың белі ақселеу,
Ақселеу басын ие ме,
Аңырап қалған қарындас әлі де бізді сүйе ме?
Көктоғай бойы көп асу,
Асуға қостар қонды ма,
Жұртымда қалған ақмойнақ, алыпсоқ арлан болды ма.
Ботасын қорғап жаңбырда, желкілдеп боран өтінде,
Шаңырақ салар құба інген боздай ма ауыл шетінде.
Ақсеңгір басы ақ мұнар,
...Ағалар кеңес құрды ма,
Жортуыл жолын күзетіп жеңгелер жылап тұрды ма.
Қара шыбындай құжынап байырғы адам баласы,
Қайнаған базар болды ма атамның қайран моласы.
«Қаймана Қазақ қамы үшін» қанымды берсем бе екен-деп,
Беймаза қазақ таңы үшін жанымды берсем бе екен-деп.
Желпініп жүрген жайым бар,
Жолымда қорқау жүрсе де,
Көз сұғын қадап қолымда қалған соңғы күлшеге.
Білегіне мұң қондырып бізге де жетті көктемдер,
Естері ауысқан, ей, ақпан!
Алдынан кесіп өтпеңдер.
Қанатыменен қаққылап оятты келіп ұйқымнан,
Қапияда бір адасып Алтайда қалған кептерлер!!...