Өлеңдер ✍️

Бұлаққа айтты малшы жапа шеккенін,
Қайғы-мұңын, басқа түскен күйікті:
Қозысының сүйікті
Өзенге ағып кеткенін.
Бұл сөзді естіп, деді Бұлақ еліріп:
«Тойымсыз-ай, сенің суық түбің де,
Ұқсап менің түріме
Жатса айқын көрініп,
Қомағайлық, мешкейлігің танылып,
Жұтқаныңды білер еді түгел ел,
Тесік болса, ұялғаннан кірер ең,
Өмір бойы тас түнекте түнер ең.
Мен де сендей ағылып,
Жатар болсам суым шалқып, әлденіп,
Табиғатқа сән беріп,
Тауыққа да тимес ем,
Жай жылжыр ем, тасуды да білмес ем.
Әр үй, бұта тұрар еді жөнімен!
Алғыс айтып сонда барлық жағалар,
Жайқатылып жасыл құрақ қоғалар,
Жапырақ та ақпас еді менімен.
Тек жақсылық жасау болып салтымда,
Ешқашан да қасірет, мұң дегізбей,
Суым барып құя еді теңізге,
Ақ күмістей жарқыраған қалпымда».
Сондай ойдың келгені рас Бұлаққа,
Ал, не болды? Өтпей жатып бір апта,
Жақын таудан қара бұлт жөңкілді
Қуатты.
Бастауларды тез арада сел қылды,
Қайда кетті момындығы Бұлақтың?
Тасып ақты лай суы толқынды,
Жетіп жатты үні алыс кезеңге.
Ал, малшымыз налып сондай өзенге,
Мұңлы ән салса жасын төгіп, егіліп,
Ағып өлді Бұлаққа енді көміліп,
Лашығын да жоқ қылды.
* * *
Көп Бұлақтар сылдырап жай ақса егер,
Жүрекке үні жақса егер,
Суының тек аздығынан деп білгін.