Өлеңдер ✍️

Алпыс екі тамыры ақырын бүлкілдеп,
Шаһар жатыр көшелері күңкілдеп.
Ақындары аттанады үн-түнсіз
Кеңсай жаққа біртіндеп.
Көкірегі сірілері – қамыққан,
Жалтақтайды сатылмалы жарыққа.
Әнебіреу талант еді тәп-тәуір,
Жатыр бүгін арықта.
Е, бұл қала кімді марқұм қылмады,
Алатаудың басында өлсін шын дарын.
«Көсем болам!» деп келеді ауылдан
Көк базардың құлдары.
Болар жағдай боламын деп болар ма,
Құдай қыли қарайтындай оларға.
Қарындыға қала ішінен үй дайын,
Дарындыға – қол арба!
Қыз ақынның маңдай соры бес елі...
Ашыныспен артық айтсам, кеш, елім.
Бұл қаланы шеше көрген барлығы,
Әкесінің... мұндай өгей шешенің!
...Кел, ақындар, менен де бір ішіңдер,
Күбірлейді қып-қызыл мас мүсіндер.
Бұл қаланы
Құс аңдыған көшеден
Есенғали ғана түсінген...