25.01.2022
  215

Автор: Әлібек Асқаров

Жас кезі болса керек, дауылпаз ақын Нұрқан Ахметбековтың (1902–1961) өлең шығарып жүргенін ауылдағы бай біліп қояды. Ақын десе қыртия қалатын бай “Сен жалқау екенсің, әуейісің, ақындар мен жыршының бәрі сондай адамдар” деп маңайына жолатпауға тырысады. Жаз шығып, ауыл жайлауға көшкенде Нұрқанға көлік бергізбей, жұртта тастап кетеді.


Әдетте көшкен ауылдың жұртына ит-құс үйір келетіні аян. Иен жұртты қорыған сондай қасқырдың бірі сүтін сауып, талғажау етіп отырған Нұрқанның жалғыз сиырын жарып кетеді. Соған налыған ақын мынадай өлең шығарыпты:


 


– Мінерге атым, артарға жоқ түйем де,


Жоқшылықтың отына мен күйем де!


Жалғыз сиыр жар астында жасырын


Кездесіпті қасқыр деген жиенге.


  Әдебиет әлемінің әзілдері ӘДЕБИЕТ ӘЛЕМІ Нұрқан Ахметбеков ақын

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Алпысыншы жылдар болса керек, Жазушылар одағындағы әдебиет.. ᐈ
  Ел жақтан келген бір ағайын есімі қалың қазаққа белгілі сықақшы.. ᐈ
  Балалар жазушысы Сейтжан Омаров (1907– 1985) пен ақын Қадыр.. ᐈ
  Майдангер ақын, соғыс жылдарында теңізші болған Тоқаш Бердияров.. ᐈ
  Ақын Қасым Аманжолов (1911–1955) Орал жақтағы бір қаламгер.. ᐈ

Пікір жазу