Өлеңдер ✍️

  22.01.2022
  116


Автор: Алма Түсіпбекова

Аяулы менің ауылым

Жанымның жайып желкенін,
Гүл едім, өскен төсіңде.
Ауылым!
Ғажап ертегім,
Жаңғырдың бүгін есімде.
Қалаға барар қара жол,
Несіне арман болды екен?
Жүректі баурап алады ол
Аяулы ауыл – сол мекен.
Түсінер дейсің енді кім,
Қанығар мендік жайға кім?
Сағынып жүрмін мен бүгін,
Ауылдың қайран айранын.
Ауар ма, бастан, енді ақпан,
Кетер ме менен, қусам мұң?
Жел соқса, ауыл, сен жақтан,
Сезілер иісі жусанның.
Жел тарап кекіл, бұрымды,
Түлеген сенен аз ба адам?!
Өзіңнен алған жырымды,
Қалаға бұлдап мәз болам.
Кез болдым долы дауылға,
Алда ма әлі көресім?
Рухым қалған ауылда,
Қалада жүрген - өңешім.
...Түсімнен таптым тоятты,
Жазира-жайлау, тау іші.
Ұйқымнан мені оятты,
Шыңғырған құлын дауысы...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу