Өлеңдер ✍️

Жұмысына жаны ауырған, бар жаны.
Сіздей жақын, жанашыр жан қалмады.
Үй жан аман,
Тірлігіңіз дұрыс па?
Жанұяның қалай аға қал-жаны? –
Деп сұрады бір әріптес көмекшім.
Шүкір -дедім,
Жанұям ғой қалғаны,
Сұм жандардың орындалды арманы,
Кеткеніме талай жылдың жүзі ғой,
Мен кеткен соң, орындалды-ау арманы.
Сендер аман жүріңдерші, болғаны,
Мен кетсем сол, Алла басқа салғаны.
Бұл жүйе ғой,
Жүретұғын қуынбай.
Сізге еркелеп жүрер кез жоқ бұрындай.
Қорғап, қолдап жүргеніңді білмеппіз,
Қазағымның желбіреген туындай.
Айналамыз ез боп кетті, сенші аға,
Уәдесі, құмға сіңген суындай.
Өзің басшы болған күнді аңсадым,
Балдай еді сөздерің де, ұғынбай,
О жалған ай,
Қазіргілер сұм жылан,
Айтқан сөзі әбжыланның уындай.
Дей алмаймын,
Мен оларға кектендім.
Қазбалайтын жан емеспін өткенін.
Тап өзіңдей азаматқа ризамын,
Басқасына қатты ренжіп кеткенмін.
Пендеміз ғой, пендеміз-ай білмейміз,
Кімге қалай гүлдеп келер көктемің?!