Өлеңдер ✍️

(күй)

Сарыны жүйткіп сарыжайлау
Құлазып Арқа желіндей,
Күйінген бір үн бай - байлау
Күңіренген күйзеу еліндей.
Сары жұрт болған жайлауда,
Құлазып жалғыз күй толғап,
Ызалы тісін қайрауда,
Күйзелткен жанын шер толғақ.
Домбыра шегін сарнатып,
Сонымен демін күйші алған.
Сол үннен жанға сыз батып,
Тыңдаушыда шер қалған.
Көңілін күймен толғантып,
Күйші есінен танғандай,
Дөңбекшіп тұрып, бір жатып,
Болады жалғыз қалғандай.
Сарыны сазды күй тілі,
Тыңдасаң жанды тербеткен,
Нақысы назды үні зіл
Қиялды көкке серметкен.
Бұл күйді Әбікен сарнатқан
Домбыраның шегінен.
Тарихтан күймен тіл қатқан,
Сөз қозғап күй тегінен.
Құйқылжыта күй лебін,
Түкситіп түкті қабағын,
"Қыздарбектен ұғып ем"
Деп кенеп кейде тамағын.
Тәттімбет пе, Тоқа ма?
Тартылған күйде терең сыр,
Кім тартса да оқа ма,
Жазылған сөзсіз әсем жыр.
Көзіңді жұмшы, тыңдаушы,
Күй құлақтан сыр құйсын,
Күй балқытса тұрмаушы ем,
Көкейім балқып сыр түйсін.
Алысқа таста ойыңды,
Күйдің бір мініп қанатын.
Наз билесін бойыңды,
Көкейде қыстап қалатын.