Өлеңдер ✍️

Әр бұтақтарда ілулі құстың қонағы – құт
тұрағына,
Сомдаған кітаптар сұмдық сұсты жинайды,
жүкті қалада,
Кешегі метаөрістерден өшкіндеу нәр түскен
сүт құрамына,
Гүлдердің түрлері түрлі бүрлеріне сыймай,
шықты бағады ә?!
Тозаң жұтатын мың қанша көшеттер
көшеде бір гәп...
Балапан талдар аспанға қарап жайған
уысын!?
Биік үйлерге жұққан күннің нұры мен нілі де құрғақ,
Бәрі күмәнді, Күн жүйесінің мынау жер
айналысының!?
Биік толқындар жаншып жамылып
қайтады, көлеңкелі ізін,
Өңшең иіген белестер желемік боз бие
мінген...
Өңір шыңғырып кіснеп бояулы өлең –
теңізде,
Қыл шылбыр шұбап көшеді ұзақ көз жиегінде.
Дала топырағына сіңірген ниеттерін байлап,
лаңды ғасырдан,
Бозкөде шоқтығын өртейді бойлықтың
ендіктерінде.
Тарпаңдар бестінің сүйегін ескі сандыққа
мәңгі жасырған,
Сырлары ағытылады солармен бірге мең –
нүктенің де!?
Долбарлар шыңдалып, мүрделер құндаққа
оралар тағы,
Ертең бағыңа мөп-мөлтең Күн туар жыртық
кезеңнен.
Уақыттың ұзын ырғасы – жұмақтың бұзылған
жорамал табы,
Елеске қарай еңбектеп жетеді зердең
мылтық кезенген!!!
Адам санасы алмасып, тамаша әуендер саулайды
тас үйектерінде,
Қорғасын салмағын жалмайды мыс
қабатындағы.
Құрбандық атаулы өшеді өз, өз
қасиеттерінде,
Жылдамдық қарқыны керіге айланар
құс қанатындағы...