Өлеңдер ✍️

Толғанттың мені тобылғы өңді торғын қыз,
Тосудан ұзақ тотыдай болдым тордағы.
Кеудеме келіп сәулесін құйған шоқжұлдыз,
Үмітімді үзіп сөнбесең бір күн болғаны.

Керіліп тұрған кермарал сынды келбетің,
Көзімнің алдын тұмшалап алды елеспен.
Шарласам мәңгі жеті қат көк пен жер бетін,
Аймаңдай ару аңсарым өзің емес пе ең.

Талдырмаш бойдан тарыдай мін де табылмай,
Құлпырып келсең құрақтай жасыл жайқалған.
Қулықтан ада құралай көзден лағылдай,
Байсалды мінез, байыпты күлкің байқалған.

Сертің де сірә, сетінемейтін тым берік,
Сыртыңнан талай серілер жүр-ау сұқтанып,
Қарлығаш құстай қалықтап қана бір келіп,
Мәртебемді өсір, мазасыз ойдан құтқарып.

Пәк жүзбен албырт тасқа кеп тамған тамшыдай,
Мөлдіреп тұрсаң манаурап мамық сезіммен.
Арқарды көрсе арқасы қозар аңшыдай,
Өмірге деген құлшыныс алам өзіңнен.

Бұлбұлым болып сайрашы көңіл бақшамда,
Ақындар деген ауылдың мен де шерлісі ем.
Сары ауруменен сары жамбас болып жатсам да,
Сағынышыңмен сарғайта көрме енді сен!

21 желтоқсан, 1998 жыл