Өлеңдер ✍️

Көңілімнен айығар сырғақ-күдік,

Бала күнді толғансам жырлап тұнық.

Анам сонда жүретін тым асығып,

Ою салып өрнектеп сырмақ тігіп.

Балалықтың аңсадым құлынды әнін,

Қайда қалдың?！Тым тентек жұлынған үн.

«Келіншек алып берем»-дейтін анам,

«Қайтесің?»-деп сұрасам «мұның бәрін».

Армандаумен өткеріп таңды кілең,

Бір қиял көкірегімде жанды білем.

«Келіншек алу үшін»-деп ойладым,

Өрнекті сырмақ керек алдыменен.

Бәрі де сақталыпты есте берік,

Сырмақтар тігілген соң кестеленіп.

«Көршінің кенже қызын алып бер»-деп

Қиғылық салдым бір күн кешке келіп.

Шағым ол ойламайтын тереңдей тым,

Қайғының сезінбеген керең кейпін.

Үйіне барсам ылғи әкесі де,

«Қызымды саған ғана берем»-дейтін.

Гүл-балалық құшағын тұрады ашып,

Естуге шат күлкіні құлақ асық.

Әйтеу бір жалған-шынын біле алмадым,

Анашым келді бір күн құдаласып.

Қуаныш үн көңілді көреді асқақ,

Енді бәрін көзіммен өтем жасқап.

Жүрдім сосын сыртынан иемденіп,

Ауылда жігіт те жоқ бөтен-бастақ.

Елітіп жастығымның күй ырғағы

Аңсадым арман жолын қиырдағы.

Тігіліп қанша сырмақ бітседағы

Қайтейін көрші қыз да бұйырмады.

Малданып белең берген жырға қылаң,

Кеудемде шертілгенмен сырғалым ән.

«Олжасыз» барғанымда анашым-ау,

Ұялам сол қарала сырмағыңнан.