Өлеңдер ✍️

  04.07.2023
  69


Автор: Серікбай Оспанов

Мұңға оранды үмітін үзіп еркем...

Мұңға оранды үмітін үзіп еркем,


Жасырады қара жер жүзін ертең.


Шыны түтік ішінен көрініп тұр –


Тәтті өмірдің түр-түсі қызыл екен.


 


Туған-туыс, ағайын, інім кепті,


Танығандай боп тұрмын бүгін көпті.


Сәйкеспеді қандары,


Жан жарымды


Бейтаныстар қан беріп күлімдетті.


 


Жарым  аман,


Нәресте –   балам да аман,


Тізе бүкті сұм ажал жалаңдаған,


Қанын беру – жан беру, өмір беру,


Құдірет-күш екен ғой Адамға Адам!


 


Көз тігеміз армандап жыраққа кіл,


Біз ұмтылған алдағы шырақ та бір.


Достық, мейірім арқылы жалғасатын


Бәрімізде бар бүгін бір-ақ тамыр!


 


Мейірім барда, ағайын, өлімді ұмыт,


Тұрсын әр кез көңілдің төрінде үміт.


Бір адамнан ауысып бір адамға,


Қып-қызыл қан – ағады өмір күліп!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу