Өлеңдер ✍️

  29.05.2023
  131


Автор: Маржан Ершу

ҚАМКӨҢІЛ  ҚЫЗДЫҢ  МҰҢЫ 

 


Күздің  желі соғады үрлеп,


Шашыламын, шайқаламын.


Суыққа да тоңа білгем


Қай бағыт ед байқағаным.


Далада өндім. Қала келдім,


Мұнда - сиқыр, жұмбақ қой.


Суық сорған санам енді


Ашылмайтын құндақ -ой.


Қызыл, жасыл шамдар мені,


Жұлдыздар боп арбатты.


Түндер менен таңдар демі


Жастығымды жалмапты.


Бұл сұм өмір лапылдаған,


Ылықсыған зор лавалар.


Отқа да мен жақын барам


Білмегендер табалар.


Қиял көзін қадап кейде,


Ызалы аққан ағынға.


Қу өмірде -тозақ бейне 


Айналамын сағымға.


Көз алдымда күле жанған,


Қатыгез қоғам, қу өмір.


Түлкі -қабақ түйе қалған


Күйелегіш бір көмір.


Соқыр жылап, ақсақ күлер,


Өзін-өзі алдайды адам.


Қадамыңа ақша тілер


Сұр өмір-ай, қандай жаман!


Жылы үйді, тасаны іздеп,


Оңашада егілеміз.


Өмір-мұңнан қашамыз деп


Көмір-мұңға көмілеміз...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу