Өлеңдер ✍️

Қарғалар айрық айы қан жалады,

Адамдар қызыл түсті қар жалады...

Көргенім өңім бе еді, түс емес пе?

Түс көргендей болған жұрт түседі еске.

Анамның еккен гүлі солмай-тұғын,

Сол күні солып қалды болмай тыным.

Жан берген адамдарға қарайладым,

Хафиздің өліміндей деп ойладым.

Бұл күннің сен тыңдама, ауыр — шыны,

Мүрдеде қарғаның тұр қауырсыны...

Ызғарлы болғаннан соң айрық айы,

Халықпен жан тапсырды ар құдайы.

Бұл ызғар өткір болды, қорласын бір,

Жебе емес, жүрегімде қорғасын тұр.

Не жазық пенде менен жаратқанда,

Қашып та құтылмассың тозақтан да!