Құралбек Нұрай Романқызы

Білмей жүрсің өміріңнің қадірін,
Айтайынба қандай өмір халқыңның?
Істеп жүрген терлеріне күліп ұйықтап,
Келесіде беттеріне күліп алдап.
Пұл мен құлды ажырата білмеген,
Халықтардың өмірлерін көрмеген,
Ей ояншы,адамдарды оятшы
Көрсейші сен,халықтарға құлақ салмай,
Ақша толы,кеткенше дейін жүре салмай.