Серік тұрғынбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кезің піскен, көзге түскен бойжеткен,Тоқтап күшпен, тынып іштен, ой кеткен.Арбағанға олжа болып жүрмегей,Талғағанға табылғайсың бейнетпен.Нәзікпісің..

Бір-біріне қыдырса сапар болған,Дастарқанын кең жайып татар мол дәм.Арғы беті белестің, бергі беті – «Егін көлде» екі ауыл қатар қонған.Кейде жаяу..

Қарағым, қара көзім, құмырсқа бел,Сен маған сәскеде емес, ымыртта кел.Жайланып жағасында қыдырайықЖайлаудың төсіндегі жұмыртқа көл.Кел маған маң..

Махаббатты болды дейсің кім біліп,Бойды билеп бір қуаныш, бір күдік.Талай-талай жанарлардан жас ағып,Талай-талай кеуделерден тұнды үміт.Бәріне де..

Құпиясын орап-шымқап түн жатыр,Кештің түйткіл күйбеңі де тынды ақыр.Жас келіншек баласымен төргі үйдеАунақшыса – аунап барар кім батыр.Қараңғы үйде..

Айтшы маған, әлде осы сайран ба өмір,Қайда барып қайтпайды қайран көңіл?!Жүрегімді жұлмалап жүр осы күн,Кейде артық, кейде кем жайлар небір.Қызығына..

Бір ой мені өртеп жүр,Үмітім бе ертеңгі?!Ұғына алмай досым жүр,Түсіне алмай еркем жүр.Соның бәрін қағазғаТүсіре алмай көркем жыр.Бір ой мені өртеп..

Көкжиектен көрінген қазбауыр бұлт,Әкеле көрме әйтеуір жазға ауырлық.Астында туған жердің аспаныныңӨзіңді ерке желдің қозғауын күт.Қаз-үйрек..

Бәрін бірдей көру мүмкін көзбенен,Бәрін бірдей сезеді ғой өз денең.Бар әлемнің жүрегінің тынысынАйтып берсем жалғыз ауыз сөзбенен.Қай құдірет мені..

Бұл өмірде көп қақтығыс,Көп егес,Атыс-шабыс,Алыс-жұлыс,Төбелес,Достарым да толып жатыр,Ал бірақАзын-аулақ жауларым да жоқ емес.Дүние түгел тұнып..

Соғыс деген мылтық емес атылған,Бір сұмдықтың кілті де емес ашылған.Соғыс мәңгі арпалысып келедіАдам сонау пайда болған ғасырдан.Соғысамыз ақылмен..

Төбеден сорғалаған жауынша ағып,Қанаты бұлт оранып, дауыл қағып.Қалпынан танбайды әсте қайран қыран,Көрмеген ештеңеден тауын шағып.Бойында балғын..

Салт аттылар салдыртқанда еңістен,Көлденеңдеп бір ғажайып келіспен,Қымыз құйған сақиналы саусаққаҚұмарымды қандыра алмай көп ішкем.Көп ішкенмін, көп..

Бір шындыққа жеткен соң,Тура тартқан төтесін.Әлденеге кектенсең,Қынға сыймай кетесің.Қауіп-қатер төнбей ме,Бірдеңені бүлдірсең?Адалдықтың..

Байқа, досым, менен еш түңілме сен,Ұрынбайсың, жаныма үңілмесең.Ессіз-түссіз бір қызға ғашық болып,Түні бойы көзіңді бір ілмесең.Тамылжыса тірліктің..

Көкте бұлттар жортқандаЖауады деп қорықпаңдар.Бәрін болжап білетінКөкіректі қарттар бар.Сапасы жоқ, саны бар,Тірліктің не мәні бар?!Қабағынан..

Отызыңда жырмен орда бұзбасаң,Отызыңда от боп маздап, қызбасаң,Қайта жану қиын болар бір сөнсең,Қайта еру қиын болар мұздасаң.Елуінде екпіндейді ер..

Қаладағы қарағайлар,Келесіңдер ғұмыр-бақиШаң жұтып,Кездерің көп даланы ойлар,Ашық арай таң күтіп.Бүріседі бұтақтарың,Салқын соқса әл бітіп.Қаладағы..

Айналып өтіп едім Айнакөлден,Қалың құс қапталдады қайдан келген.Су кешіп қамысақтан мамыр қусаң,Қызығың ештеңе емес жайда көрген.Мергеннің екі көзі..

Жібек желін жаз үрлеп,Бір басылып, бір тынып...Көлден ұшқан қаз-үйрекАйрылады жыртылып.Кім сарғайтар гүлдерді,Күз келмесе сұстана.Ала жаздай бұл..

Қас қарайып, болған кезде түн қашан,Алатаумен кейде оңаша сырласам:– Қара дауыл соққан шақта сыртыңнанЖас емендей жарағаның – сынбасаң!Қажытса да..

Көкше мұздың көкірегі қызынып,Сере қарыс сең жарылды бұзылып.Мен қарадым алқам-салқам өзенге,Тереңдіктің тебіренісіне қызығып.Кемерлерді әлім-берім..

Өзгеріп әз өлкенің түсі неше,Алмады ағынына қыс ілесе.Иіскеп боз көдені баран айғыр,Дауысы жер жарғандай кісінесе.Дүние сол дауыстан..

Көгалдан ұшты қоңыр қаз,Көкорай шақты төске алып.Сыбаға алда – өмір жаз,Өкінтер ме екен кеш қалып?!Тақ қылып кеткен жұптарды,Бағынтар дейсің қай..

Қараөзек шақ...сырласайық тағы бір,Самайымда қыстың қалған ағы жүр.Маңайымда жіңішкеріп жуанның,Жіңішкенің үзілетін шағы бұл.Кім-кімнің де арқалаған..