Өлеңдер ✍️

Мен баяғы баламын, кекілдімін...
Әй, бірдеңе білетін секілдімін.
Түнде менің етімді ұйқы құшып,
Таңсәріде сүйеді бетімді Күн.
Өтініш пен өкініш арасында,
Тоңып жүрмін өмірдің жағасында.
Түстерімде – сабылып сансыз аруақ,
Бата берер...
Нанбайсың... нанасың да.
Шаршадым ба өмірден?
Жалықтым ба?
Жұмақ – анда... білемін, тамұқ – мұнда.
Менің ішкі дүниемді аластауға
Құдіреті жетпейді-ау жарықтың да...
Бір үмітті іздеймін бекер күннен.
Өлең жаздым.
Ал содан өтелді нем?
Нәрестенің иісін аңсап жүрмін...
Әлде, қатты сағындым Әкемді мен?..
 * * *
Балалық шақ, көндім саған,
Болашағым, сендім саған.
Тәңір-Ғылым, Тәңір-Өлең,
Жүрегімді бердім саған.
Рахмет, тылсым!
Хатыңды алғам
Періштелерден – жақындардан.
Мен үнемі өлең көрем
Таулар менен атомдардан.
Өлең көрем сәулелерден,
Адамдардан әуреленген.
Қарап тұрып күл-қоқысқа,
Шүкір дегем, тәубе дегем.
Ояндық па, өлдік пе әлде?
Көнбедік пе, көндік пе әлде?..
Бұрын неден секемдендік?
Бүгіндері сендік кімге?..
О, Мейірім – өмір сыры,
Махаббатым – көңіл нұры.
Шырқала бер, шырқала бер,
Мені тапқан Тәңір Жыры!