Өлеңдер ✍️

Екі дәуірдің арасын бөлген

ақжал толқынды өзен,

Кешіп өтудің мүмкін еместігін

жон арқаңмен сезесің.

Жүзіне Уақыттың мұңлы табы

ұялаған әлдебір кезең –

Бозаң да бозғылт торғынға

жасырған өзінің елесін.

Егіз қара таудың

Сілемін бағзы өрмектер қосады –

Шым-шытырық жолдардың өксігімен өрілген.

Буырыл

О бір дүниеде бүлкілдеп бұлақтар жосады,

Жасыл жамылшынмен көмілген.

Кешегі көргеніңнің барлығы

бүгін түс секілді ізім-ғайым.

Боз жусан жұпарын сімірген

боздақ қыр құшырлана.

Ғұмыр-дария –

Таң мен Кештің өткелегіне

тіршілік торын жайып,

Өз несібіңді Тәңірден күту ғана…