Әңгімелер ✍️

Аялдамада тұрған адамдардың бетінен таңғы салқын жел сипап өтеді. Бірақ сол салқындықты сезінетіндей жан жоқ сияқты. Қаланың күйбең тіршілігімен көшеде жүрген әрбір қыздың жүзінен бір нәрсе анық байқалатын – жасанды сұлулық. Бірі ернін үлкейткен, бірі бет сүйегін түзеткен, енді бірі ай сайынғы ем-шараларға барып тұрады. 

​Әсем есімді бойжеткен осы көрініске қарап тұрып, бойын жеркеніш сезімі биледі. Әсіресе соңғы жылдары әйелдер арасында сұлулыққа деген талап өзгеріп кеткендей. 

​Ертеде сұлулық – жан дүниенің тазалығы, жүрістің биязылығы болса, қазіргі сұлулық – бет-әлпетке өзгеріс жасаумен, кірпік, тырнақ жалғаумен өлшенеді. 

​Әсем осы өзгерістің ортасында өмір сүрсе де, бір сәтте қыздардың кім үшін, не үшін өзгергісі келетінін түсінген емес. 

​– Неге бәрі бірдей болуға тырысады? – деп ойлады ол терең күрсініп. 

– Неге әр әйел өз сұлулығымен емес, айналасындағы қыздардан қалыс қалмауға тырысады?.. 

​Үйге келген соң ол демалып, телефон қарауды ұйғарды. Желідегі суреттерді көрген сайын жан дүниесі одан сайын мазасыздана түсті: бірдей бет формасы, бірдей ерін, бірдей қас, бірдей мінсіздік. 

​Қанша жариялымды қараса да – бәрі бірдей. 

Ал пікірлер: 

– "Қандай сұлусыз!" 

– "Ерініңіз керемет!" 

– "Өскенде сіз секілді боламын." 

​Әсем өзінің табиғи бейнесін салған кезде қанша лүпіл  жинайтынын да білетін. Жүздеп емес, ондап қана. 

​Сол үшін кейде ол да фильтр қолданғысы келетін. Бірақ айнаға қараған сайын: 

​"Бұл менің шынайы келбетімнен алшақ," – деп жаны қиналатын. 

​Адамдарға өз шынайы бейнесін көрсету қиын болып кеткен заман еді. 

​Бір күні құрбысы  оны туған күнге шақырды. Жиналған қыздардың барлығы мінсіз сұлу болып көрінді: 

​– Бірі ернін жасатыпты. 

– Екіншісі мұрнын. 

– Үшіншісі иегін. 

– Төртіншісі бетіне ботекс салдырған. 

​Әсемнің жүрегі қысыла бастады. Өзінің табиғи беті оларға қарағанда қарапайым көрінетін, тіпті олардың жанында ұсқынсыз болып көрінгендей болды. 

​– Сен де аздап түзетсеңші, – деді құрбысы Жаннұр. – Қазір бәрі жасатады. Жасанды емес, жай күтім сияқты көрінеді. 

​– Бірақ мен өзімді өзгертуге дайын емеспін, – деді Әсем ақырын. 

​Суретке түсерде де қыздар телефонды Әсемнен алыстатып: 

– Мынаны фильтрсіз салмаймыз! Ертең жұрт не дейді? - деді 

​Осы бір сөздер Әсемнің жүрегін тіліп өтті. 

​"Сонда менің Алла жаратқан келбетім – ұят нәрсе ме?" 

​Бір аптадан кейін Әсем пластикалық операция жасайтын бөлімнің біріне кіріп шықты. 

Әр бұрышта – жарнама: 

"Мінсіз бет – бір күнде" 

"Өз идеалыңды жаса" 

"Сұлулықты бізбен баста" 

​Кабинеттерден шыққан қыздардың жүзінде бірдей күлкі, бірдей мұрын. 

​Ал олардың көздерінде... бақыт емес, бір түрлі сенімсіздік бар еді. 

​Әсем сол сәтте бір нәрсені анық түсінді: 

Көп әйелдер әдемі боламын деп, өзінің шынайы болмысынан алшақтап барады. 

Әдемілікке ұмтылған сайын – өзіне деген сенімінен айырылып жатыр. 

​Жасанды сұлулық олардың өмірін жеңілдетіп тұрған жоқ, керісінше, жалғандыққа байлап қояды. 

​Әсем бір күні әжесіне қонаққа барды. Әжесі ақшыл орамалын тағып алып, шай құйып отыр. Бетін әжім басқан, дауысы баяу шығады. Бірақ көзінің жанары сондай жылы, сондай мейірімді еді. 

​– Әже, әйелді әдемі қылатын не нәрсе? – деп сұрады кенеттен. 

​Әжесі жымиып: 

– Әйелді сұлулық емес, жүрегі әдемі етеді, қарағым, – деді. 

– Бетің жасанды болса, күлкің жалған болса – адам сені емес, сырт келбетіңді ғана көреді. 

– Ал табиғи сұлулығымен, кіршіксіз таза пейілмен жүретін әйел ешқашан ұтылмайды. 

​Әсемнің көзіне жас толды. 

​Бұл сөздер бүгінгі қоғам санасынан ұмыт болған шындық еді. 

​Сол күні түнде Әсем айнаға ұзақ қарап отырды. Ол өз бетінде кемшілік емес, ерекшелік барын аңғарды. 

​– Менің ернім жұқа болуы мүмкін. 

– Бетім мінсіз емес шығар. 

– Бірақ бұл – менің келбетім. 

​Ол өзіне алғаш рет тамсанып қарады. 

​Телефонын алып, желідегі суреттерін қарап шықты. Фильтр қосылған суреттерден шаршағанын түсінді. 

​Содан кейін табиғи суретін жүктеді. 

Тек бір сөзбен шектелді: 

​"Шынайылық – ең үлкен сұлулық." 

​Көп лүпіл жинаған жоқ. 

Бірақ оған бәрібір еді. 

Өйткені ол ең маңызды лүпілді – өз жүрегінен алды. 

Қазір әлемде сұлулықтың өлшемі өзгеріп кеткен сияқты. 

Әйелдер өз болмысынан алыстап, бір кескінге еніп бара жатқандай. 

​Әйелдің шынайы сұлулығы – оның мінсіздігінде емес, өзіне деген құрметінде. 

Табиғилық – ешқашан ескірмейтін әдемілік. 

Ал жасанды сұлулықтың ғұмыры қысқа. 

​Әсем секілді жүрегі оянған әйелдер көбейсе – әлем де, қоғам да өзгерер еді.

Батырханова Назерке Ертайқызы