Өлеңдер ✍️

Кеудемде қара бұлт ұлғайып, 

Ренжісем кетеді тынышым. 

Мардымсыз нәрсеге мұңайып, 

Асау боп кетеміз кім үшін?

Сындырып қайтеміз көңілдің,

Қайтадан құралмас шынысын.

Онсыз да қып-қысқа өмірдің

Не істейміз анықтап дұрысын? 

Қара жер қойнына енгенше, 

Өкпе-наз дегенің құрысын. 

Сен маған қырсыға бергенше

Одан да өлмейтін жыр ұсын.

Жыр ұсын, шадыман күйдегі.

Шумақ боп ашылсын тынысым. 

Бір күндік дау үшін үйдегі 

Қырық күн кемиді ырысың. 

Жүрейік жүректі жылытып,

Мәнсіздеу майдан көп қоғамда. 

Сен маған өкпеңді ұмытып,

Жыр оқып берсеңші одан да…