Қыздар сыңарын кездестіргенше қиялындағы ақ боз атты ханзадасын күтеді. Бір көрген жігітті жары ретінде елестетіп, қандай әке болатынын да ой елегінен өткізіп тастайтыны жасырын емес. Кездестірген жігіті талғамына отыз пайыз сәйкес келсе, "қалғанын өзім түзетіп аламын" деп ойлауы мүмкін. Қисығын түзетем деп, сындырып алмау үшін, қалай бар – солай қабылдаған жақсы.

Жүрекке әмір жүрмегенімен, ақылдың да бұйрығына құлақ түріп.....

Кедейді тер қысса,
Керегесін арқалап тауға шығады.

Жеті кедей жиналғанмен,
Ортасынан бір бай шықпас.

Лашығы жоқ орданы аңсайды,
Желері жоқ жорғаны аңсайды.

Байдың қорасынан,
Жарлының жалғызы жоғалады.

Болашақтың әжесі немере қыздарына әңгіме айтып отыр.

- Осы күні жаяу жүру дегенді қойдыңдар. Бәріңде бір-бір ұшатын табақша. Баяғының қыздары жаяу жүруші еді. Жұмысқа бару үшін үйдің жанындағы аялдамаға дейін жаяу жүріп баратын. Ол соқа басы болса да жақсы ғой, жанында сөмкесі, қолында ұялы телефоны болады. Сол жүкпен сонда жаяу жүріп барады. Әне, сондай қиындықтарды да көріп жүргенбіз.

Ол кезде жаңбыр жауса, қыздар қуанып жататын, махаббат келді, махаббат келді, қолшатыр ұстап шығамыз деп. Ол уақытта жігіттер әдемі жігіт, әдемі емес жігіт деп бөлініп жатады. Қазір бәріңнің де жүзіңнен.....

Сол күннен бастап қанша ойланбаймын десем де, екі жұма соны ойлаумен өтті. Осылай біздің “арайлы күрдеріміз” басталды... қалай екенін білмеймін, әйтеуір аз уақыт ішінде менде оған ғашық болып үлгердім.. Онымен өткізген әрбір сәт есімде... Онын айтқан сөздері, бірге жүрген жерлер, сыйлықтар...
Ең қызығы, біз күніне 24 сағат болса, соның 10 сағаттай уақытын өткізетінбіз, сол аздай қалған уақытта телефонмен сойлесетінбіз. Екеуміз ел қызығатындай жұп болдық. Бізге “Ромео мен Джульетта” деп......

Кездесуге тез келдеп асықтырам,
Жүзiмнен шуағымды шашып тұрам.
Бiр тәулiкте "жиырма төрт" сағат болса,
"Жиырма бес рет өзiме ғашық қылам.

Қызым болсаң бақытты көрсек деймiн,
Бойменен салмағыңды өлшетпеймiн.
Сенi жақсы көргенiм.....

Ол қасымда отырғанда сабақтар қалай өтіп-кеткенін білмей қалатынмын. Солай бірге отырып төрт жылдың қалай өткенінде байқамай қалыппыз. Бастауышпен қоштасуда мені апай мәжбүрлеп өзге с билетпекші болды. Ал Аида болса апайға барып билесем тек қана Еділмен билеймін деп жылаған еді. Сөйтіп оның да маған деген сезімін байқадым. Өсе келе Аиданы күніге сабақ біте салысымен үйіне шығарып салатынмын. Уақыттың зымырап......