Серікбай оспанов туралы  ✍️

Ырысым деп қарсы аламын жаңбырын,Тынысым деп қарсы аламын таң нұрын,Ақ ниет деп қарсы аламын ақ қарын,Үміт болып келіп жатыр әр күнім. Күндер –..

Елің үшін,Қамы үшін бала-шаға,Масақ тердің қар жауған қарашада.Ер көңілмен,Еңбекпен шыға білдіңҚамал болып қиындық қамаса да! Өткен күнде еске алсаң..

Әлемге  бүкіл тіршілік болып тараған,Күн – дөп-дөңгелек бейне бір піскен таба нан.Нан құдіретін,Дән құдіретін сыр етіп,Мұртын шиырып алтын бидай..

Самал есіп аймалайды адамды,Жарық пен су жайнатады даламды.Әнші құстар табиғатты тамсантты,Көңіл, өмір шырқап жатыр жаңа әнді. Ғашықтарым неткен..

Ұқпағаным,Бар шығар ұққаным да,Ұтылғаным,Бар шығар ұтқаным да.Тауы неге шағылды демеңіздер,Қабағымды кейде бір шытқанымда. Жетпегенім,Бар шығар..

Еһе-һе-һей!Қайтпас қыран, қайрыл бері,Қанатың қандай ғажап, айбынды еді?!Қуалап кетті сені қуанышым,Күшіңді байқамаушы ем жай..

Әкеме әсте көргенім жоқ еркелеп,Жас қалыппын...Қайтыс бопты ертерек...Ақ анашым қанатымнан жебесе,Келе жатыр  арман алға жетелеп. Арман-әкем жанарыма..

Кішкене аулым, жатырсың шетте бір бөлек,Өзіңді мәңгі жүрегіне ұлың жүр бөлеп.Карта бетінде атың жоқ әлі, аяулым,Көруге сені көңіл мен көзге нұр..

Ман далаға жанарды асырғанда,Алдағы қыр алыста болды мұнар.Жолды жұтып келеді машина алға,Үркіп қашып барады тобылғылар. Көз ұшында көкжиек..

Мүлік болып, медет болып көңілге,Бір үйдің  сен тұрдың ба екен төрінде?Әлде араша түстің бе асыл адамға,Қидың ба әлде қимас жанды өлімге? Әлде  қара..

Көңілсіз боп көзім алды мұнартып,Жүрегіме жүргенімнен мұң артып,Бір-ақ рет шын қуанып, жадырап,От болғаным –Жоқ болғаным мың артық! Табиғатым..

Базарлы Балдай тауы етегінде,Ұшқанда қаздар қалқып көк төрінде,Өмірге мен келіппін мереке алып,Шуақты қырық бестің көктемінде. Жеткізсе жылылықты..

Әзиз жеңешем әңгіме айтады,Әңгімелерін ән ғып айтады.Соғыс жайында сол бір сөздеріСан ойлантады, сан мұңайтады. «Бұл қасіреттің күйі бөтен..

Жан әкемнің отты жылдар бір қолынЖаудың оғы жұлып алып кетіпті.Жабыққанын көрмепті ғой жұрт оның,Жалғыз қолмен тігуші еді етікті. Әзиз әкем тағдырға..

Сонау көрінген қыратта,Жанары толып сан сұраққа,Анашым мені кіл арқалап,Тесіле қарайтын жыраққа. Сол сәтте мұнартып алыстан,Тек жазық жататын шаңы..

Ардақты, асыл жанды әкем менің,Бейнеңді көз алдыма әкелемін.Егер сен тірі болсаңҚұшағыңдаЖаралы қолыңды иіскеп жатар едім. Әр нені айтып сосын..

Алтын Күн қызықтайды дала көркін,Тіршілік самал-демін алады еркін.Қиқулап біздің жаққа құстар қайтса,Лақтырар ат боп шауып бала бөркін. Көктемде..

Қос қарашық қозғалады дамыл жоқ,Тағы, міне, жалт етіп бір жағылды от.Осы сәуле, ұшқын осы − бал сезім,Көкірегімді өртеп жатыр жалын боп. Қос қарашық..

Шашын өріп, қасын керіп сәнденіп,Тұрушы еді бір нәзік қыз алдыңда.Қарамайтын ол ешкімге мән беріп,Бүгін мұңды,Не құпия бар мұнда?! Әлде жігіт қыз..

Ұшып біз кеттік аспанға,Үлгірмей қалдық қас қағып.Жасқанба, досым, жасқанба,Ақ мамықтардай ақша бұлт. Ұшақ та жүйрік көңілдей,Көгімдей мөлдір бар ма..

Айтады ғой әуелден халық біліп,Қажытады ой деген қамықтырып.Үміт оты кей кезде мазақ етіп,Жоғалады алдыңнан жанып тұрып. Қандай ғана бұл ойға жан..

Қазақ әні!Баға жетпес бұл асылға,Мың алғыс ата-баба мұрасына.Қуанышы, күлкісі, тебіренісі,Қайғысы, қасіреті, мұңы осында! Осы әнде сақталған барлығы..

Күйші отыр шыға алмай жаңа жолға,Келеді кібіртіктеп «қара жорға».Ызамен домбыраны тарта-тартаҚажалып түсіпті, әне, жара қолға. «Арман боп көкейде..

Махамбеттің өлеңін жатқа білем,Қайран бабам секілді атқа мінем.Қайралмаған күнім жоқ,Қылыштаймын,Сабырым тек тұрады сапта кілең! Ол осынау ұлы екен..

Шаштарын қарындастар алғанда өріп,Кететін қол жетпейтін арман болып.Қазір мен жалғап алған емес пе деп,Тұрамын қыз бұрымын жалған көріп. Құрбым-ау..