Серікбай оспанов туралы  ✍️

Нәзік  гүлі ызғырықта солды ма аз,Көктем еді, көңіл бүгін болды жаз.Кеше ғана самғап ұшса қарлығаш,Айдын көлге сабырлы енді қонды қаз. Тереземді..

Береке мен мереке Шиліде еді,Шилері мен талдары би биледі.Мойыныма асылып қара қызы,Қара бала бетінен сүйдірді. Шаттық толы жанарлар Шиліде..

Бұл ауылда бәрі-бәрі басқа еді,Кей тұлпардан озушы еді мәстегі.Ең, ең жаман дегеніңнің өзі деҚазіргінің жаманынан жақсы еді. Бұл ауылдың тек ілгері..

Бар маңай бүгін құлпырған,Дүние тұрды ұйып-ақ.Ішеміз жиіҚұтыданАшыған көже құйып-ап. ШегірткелердіңКүніменБасылмай сәтке шырылы,Ұласты торғай..

Кіші Құмкөл,Сулы үлкен ҚұмкөлдеШоқ- шоқ болып өсуші еді гүлдер де.Жалғыз-жалғыз қалыпты енді селдіреп,Айрылғандай баяғы ашық түрден де. Егіз Құмкөл..

Тұрушы еді қар борап,Ауа таза, жылыды.Көлбей түскен ақ жолақКөлде күннің сынығы. Көз ұшында көрінгенӨрде күннің сынығы.Терезеден төгілгенТөрде күннің..

Аспанды құстар шу қылып,Арықтан асау су жүріп,Қара жер қармен қоштасып,Жылады жасқа булығып. Сансыз жылға – сан арман.От ұшып көлден –Жанардан,Күн..

Жел жұлқиды маңайда салып асыр,Түссе үзіліп жапырақ жаның ашыр.Күнгейдегі күйген бе, сарғайыпты,Көлеңкеде тұрғандар әлі жасыл. Жазда дауыл барлығын..

Жарда тұр терек.                                                                  Уыстағаны қара жер,Не істеуі керек?!                           ..

Таралып таңғы сәуле тал басына,Атамның мініп апты арбасына.Шашылған үй алдында шөп қиқымыКөк шайдың ұқсайды екен шамбасына. Таңда бір көлеңкенің бойы..

Жағада тал, құрақтың шөлі қанып,Көлбейді үнсіз-түнсіз Тобыл ағып.Күн шығып,Өзеннің кең айдынынаБұрын кеп қаз-үйректен қонды жарық. Толқынды өзен беті..

Өрнек салып көк белгеТобыл ағады.Арнасына көктемдеТолып ағады. Айдынына Күн біргеҚонып ағады.Айналасы күмбіргеТолып ағады. Сүйіп-құшып..

Қарағай ақ қайыңды ұнатқаннан,Асылып мойынына,Құлап қалған.Жағалай алтын тозаңҚалың ағашІшіне кіріп маңай шуақтанған. Одақтас бір-бірімен бәрі..

Қарт демеді, жас демеді,Аяп қалған жоқ өркенді,Тас кереңнің тас кереңіӨрт қаулады, жер өртенді. Ойдан, қырдан, көктен тиіп,Кім бар, не бар..

Көкжиектен қылтиыпСығалады күн қарап.Лезде жерге  нұр құйып,ТүрдіҚара түн балақ. Бірте-бірте етегінКөкжиек те көтеріп,Жайды гүлдер желкенін,От боп..

Қумақшы болып мұңды ауыр,Өрекпи  соқты бір дауыл. «Жабырқау ғой,- деп – жан мына»,Жапырақ құлады алдыма. «Мұңая ма екен адам?!»-деп,Сипалай берді..

Қара бұлттардың жиегінШыққан күн әсем шілтерлеп,Көктемнің жайған кілемінСамал жел қағып,Тұр тербеп. Қып- қызыл болып жанса бел,Жүр бұлттан күн жол..

Қайырмай бұлттарын жел алып қашқан,Өз ісін бастап кетті шабытты аспан.Шомылтып күміс нұрға ой мен қырды,Өркенді сығалатты жарық тастан. Нар..

Ой-шұқыр жері қызық осы алаптың,Барады қақ төбеде бошалап күн.Төбелер адыр- адырЖел үйіргенҚұмдары қайырлы елге Қошалақтың. Жатқанға жайлы мамық..

Аспандағы жалғыз көз жерге емініп,Алтын найза өзенде сеңге кіріп,Күнгейдегі қар жалы арса- арса,Күн кеміріп,Тастапты жел кеміріп. Сонау жақтан..

Күз – дарқандық, егін орып, жылқы мен қой күзейді,Қыс – қаталдық, аязымен, боранымен қысады.Көктем – мейірім, күздің, қыстың, қателігін түзейді,Жаз –..

Төбеге күйіп-жанған күн байланып,Түсердей аспан жерге тұрды айналып.Қона алмай кетті қыран жерге төніп,Қонуға қайта-қайта ыңғайланып. Қыранға жаным..

Ағып жатсың баяу ғана бүлкілдеп,Жағаңда тұр қурап бақ-бақ үлпілдек.Сыңғырлаған үнің неге басылған,Күле де  алмай жатқандайсың күлкің кеп. Қартайдым..

Сыр тыңдаған ақ қайыңнанБалалық шақ өтті қырда.Алған тәлім жастайымнан:«Сындырма тал»,«Көкті жұлма!» Жоқ ол кезде мақта, мамық,Жатып өстік тар..

Әр бетегең жүректегі қозғар сырды,Есіңде ме елегенің қорғансызды?!Алғаш қамқор самалың кеп сүрткен едіАяр адам көл еткен көз жасымды. Мен де қазір..