Серікбай оспанов туралы  ✍️

Ақ қайың – аппақ ақ мүсін,Ағарып атқан таңдарым.Ардақты махаббатпысың,Армандарымды жалғадың. Өзіңнен мұңды күй тыңдап,Ойлаймын саған жат қой..

Құлайды құлдилап асқардан,Шашылып,Қайтадан құралып.Зулайды секіріп тастардан,Майысып, белі сан бұралып. Шашылса тарқалған бұрымдай,Қосылса сусыған..

Толқынды толқын қуалап,Жағаға келіп жоғалды.Жаңадан бірі туа қап,Түйіліп қайта оралды. Кемерін жардың ұрады,Жағадан асып кете алмай.Әнеки, тағы..

Өзіңдей мен де бір ерке едім,Жел!Кел,Кел бері, тентегім!Сенімен серуен құрайын,Арманым –Аппақ желкенім! Аптапта өртеніп барамын,Кел,Кел,Келсеңші..

 Өтесің ағыпОрман менШөлдерді басып не түрлі.Бас алған жерің болғанмен,Көргем жоқ әлі шетіңді. Ойға да,Қарғып  дөңге де,Арнаңнан асып,Бұлқынып,Сен..

Самал есіп аймалайды адамды,Жарық пен су жайнатады даламды.Әнші құстар табиғатты тамсантты,Көңіл, өмір шырқап жатыр жаңа әнді. Ғашықтарым неткен..

Таудың суы арықта күліп ағып,Аспан бұлдыр, сонда да күні жанып,Тас көшесі былқылдап,Дәл қадалғанБіз-өкшені жатады жұлып алып. Қара бұлтты тентек жел..

Ұшып біз кеттік аспанға,Үлгірмей қалдық қас қағып.Жасқанба, досым, жасқанба,Ақ мамықтардай ақша бұлт. Ұшақ та жүйрік көңілдей,Көгімдей мөлдір бар ма..

Алатау жақпар-жақпар жоталанған,Тік өркеш айнымайды боталардан.Шөгеріп қар жауғанда қоя салған,Немесе аунап күлге жата қалған. Тастары жүрген бейне..

Етіктер мен танктіңІзіне ол өсіпті.Жағасына арықтыңТізіле ол өсіпті. Ерлеріміз қорғағанӘрбір жерге өсіпті.Сыр шерткендей ол маған,Қабірлерге..

Ақпан айы. Түрініп ап таң білек,«Осыншама неге үйіліп қалды» деп,Жал-жал қарды оңды-солды атқылап,Бұрқылдатып жатыр, әне, қар күреп. Атқан қары билеп..

Көз қадаған қарамай ерке Күнге,Мазалаған ойлардың жетегіндеБойлай алмай өспеген көлеңкеге,Тұрмын, міне, Балдай тау етегінде. Ауылыңда ойлайсың..

Қадірлі ғой қала да,Бақ боп мені тұсады.Сағынышым сарыалаХат боп елге ұшады. Қала да бұл құшады,Жетелейді жолы алға.Ауылымның құшағыКеңірек қой одан..

Түн құшақтап,Ай сүйіп маңдайымнан,Ән қайырған, ұл едім мал қайырған.Қала балын ішсем де,АуылдағыКетпейді әлі татқан дәм таңдайымнан! Бірі жақын,Күй..

Күн мен Жердің махаббаты оянып,Жер құлпырып шыға келді боянып. Күн қызуы тас жолдарды балқытып,Жіберді бір кең кеудені шалқытып. Ару – Күннен Жігіт –..

Таза ауада тазарып, қалдым кеңіп,Ши желпініп,Барады шалғын желіп.Ауыл үстін бөлеген хош иіске,Әлдеқайдан қосылды жаңбыр келіп. Күн күркіреп, оятып..

Жаңбыр жауса шулағанНеше ой мен неше сай.Толқындардай тулағанТорғайымның көшесі-ай. Жота-жота жондарыӨткенді еске салғандай.Екі аяқты..

Қара тасты жағаныҚара теңіз ұрады.Қара шашты бұлағыҚара тасқа қамалып,Қарап маған жылады... Қара тасты тұр аңғар,Қара тасты дуалдар...Қадап көзін..

Дауылдар соғып, жұлқылай берсін жел мені,Қайғысыз, мұңсыз көңілді күйлер тербеді.Махаббаттардан ойлануға да мұршаң жоқ,Ішпей-ақ масаң асау көктем бас..

Өзім еккен жас шыбықЕнді мені састырып,Тереземнен қарайды.Желмен шашын тарайды.Жай-күйімді байқайды,Үнсіз басын шайқайды.Кей күндері ол – ерке,Жазда..

Сұлулықтарға жас жандыЖатамын бөлеп,Тоя алмай....Алтын шегемен аспандыШегелеп, әне, қойғандай. Тұратын біздің төбедеАспандап алтын орақ та...Көз жас..

Көктемде күн құлпырады,Жер бетінде нұр тұнады.Бар тіршілік қайта гүлдеп,Күн көзіне ұмтылады. Көктем күні құбылмалы,Таң атқалы жылынбады.Тал..

Көңілімді бірде жер, бірде аспан қып,Ақшақұмда қалды бір құм басқан жұрт.Атамекенді аймалап көңілім-аспан,Жер болады ол жаза алмай жыр- дастан..

Жүріппін қарын қамы, бас қамында,Сағындым құмдарын да, тастарын да.Бұл күнде елеусіз де, елсіз мекенАңсарым ауып отыр Ақшақұмға. Көп жайды..

Майда толқын жүгіретінБірін-бірі қуып құлап.Қалды ма екен суретімАйдыныңда, Суықбұлақ?                                                               ..