Серікбай оспанов туралы  ✍️

Ауылда талай үйлерде болып, шай іштім,Орамал беріп, су құйып қолға майыстым.Әкем жайында болатын кейде әңгімеЖәшігін көрсе ел,Пұшпағын көрсе..

Оралсам кейде сағынып елді шалғайдан,Іздеп келеді ауылда таныс қалмай жан.Ақ анам асыл дастархан жайып, дәм берсе,Ауыл мен ауыл арасын әсем жалғайды..

Бірі мен бірі жатпайтын онда санасып,Тұрдық біз солай көрші боп ұзақ жарасып.Баламыз онда, бәрін де білем бірақ мен,Қоңсы шал маған қарайтын еді жаны..

Кеше таза, бүгін көңіл лайлы,Ой – биіктен сері-сезім құлайды.Пәктігімді –Шаттығымды жоқтағанБайғұс жүрек беубеулеп кіл жылайды. Бұл өмірде бір..

Не мұңды, не бір тәтті күйге қанбай,Іздеймін алдан тосқан күйме бардай.Келеді алға сүйреп керемет күш –Кейде ащы, өмір дәмі кейде балдай. Баладай сәл..

Әуезді нұрлы шақта, жырлы шақтаЖүректе тұру қиын сырды сақтап.Ақ қардан көк белдерді аршып алып,Ақ шуақ көктем келді гүл құшақтап. Жанардың жарқыл..

Дейді адамды  сүйек, еттен жаралған,Шындығында сүйек, еттен ғана ма?!Ар-ұят ше?Намыс қайда?Ал арман?..Сезім қайда?Бәрі де тыс қала ма?! Мұны ақылсыз..

Үміт – үлкен ағайым,Ізет атты інім бар.Мейірім де ағайын,Хабарласып тұрыңдар. Көңілім көл кімге де,Сүйенішім көп менің.Жақынмын мен Гүлге..

Өмір десем бе екен,Бір сәттік көңіл десем бе екен,Қалағанымдай боп қаланып, өрілмесең неетем?!Тек өзім білетін жетеді, осалдықтарым бар,Былайғы жұрт..

Әкем жайында айтқанда жүзін мұң басқан,Ауылда талай қарттар бар бірге сырласқан.Бірге өсіп, бірге соғыста болып әкеммен,Талай да талай қырсықты..

Өсек айт өскің келсе шені үлкенге,Алдында бір мүсәпір көрін пенде.Бере сал жолын тауып,ЫзғарлыныңЫсытып жібереді көбін теңге! Түк те жоқ жай әшейін..

Көтеріп   күнде   табытты,Арқалап   ауыр   қайғыны,Қараңғы менен жарықтыЖалғамап еді ол қай күні?! ҚаланыӨлі қалағаКөшірді талай қара жол.Көсіліп..

Мақалдап сөйлеп,МақамдапӨлеңмен берген батасын,Ойласам бүгінСәл талдап,Ақын екенсің, аташым! Немерелерің – Үмітай,Мұңсызхан, Мұңсыз, Гүлмейрам...Сен..

Көз қадаған қарамай ерке Күнге,Мазалаған ойлардың жетегіндеБойлай алмай өспеген көлеңкеге,Тұрмын, міне, Балдай тау етегінде. Ауылыңда ойлайсың..

Нәзіктігі таулардың –Түрлі-түсті гүлінде.Нәзіктігі баулардың –Бұлбұл құстың үнінде. Нәзіктігі даланың –Бұлағында жылаған.Нәзіктігі ағаның –Амандығы..

Араласып арманмен,Шөл қандырып тұнықтан,Жағаласып жалғанмен,Барам асып қырықтан. Әнге айналды таңдарым,Өлең өрдім қылықтан.Ала қашып арманым,Барам..

Бас сүйек.Көздің орны толған құмға,Көрдім де, көріп соны толғандым да,Егіліп іштей оған сұрақ қойдым:«Неге өлдің?!Намысыңды қорғадың ба?! Жүйріктің..

Өмір жолынЖаңа күн,Кеше ғана бастап ем...Күдікпенен қарадым,Қырық деген жасқа мен. Күмілжимін кейде енді,Атсаң да сен күліп, Таң.Кестелер ем..

Балапаным, көзге жас ала көрме,Мен өлді деп қайғыда қала көрме!Мен өлмеймін,Тірімін сендер барда,Тәнім ғана көмілер қара жерге! Құрбы-құрдас, табысып..

Болғанмен де өзі алтын, сөзі нұсқа,Көсілуге кедейдің қолы қысқа.Түн де қысқа, апыр-ау, сырласатын,Екі ғашық ынтазар жолығысса. Алды-артына қаратпай..

Шығар, бәлкім, қимасын сағынғаны,Сағынған соң қалпынан жаңылғаны?Қасіретті көп көрдім,Содан боларЖүрегімнің қабының қабынғаны?! Өмір – соқпақ..

Сұрағы көп дүние-ай,Жауап іздеп әуремін.Ылаңы көп дүние-ай,Сауап іздеп әуремін. Азабы көп дүние-ай,Жеңіліңді іздемен.Ғажабы көп дүние-ай,Жолдас емес..

Бірде ысытып, тағдыр бірде мұздатқан,Көз іле алмай шығам кейде ұзақ таң.Алыстағы апаларымды ойлаймын,Қарындасты еске аламын ұзатқан. Талай-талай..

Мұңға оранды үмітін үзіп еркем,Жасырады қара жер жүзін ертең.Шыны түтік ішінен көрініп тұр –Тәтті өмірдің түр-түсі қызыл екен. Туған-туыс, ағайын..

Соғады тамырымТірлік деп жар салып.Қарсы алып таң нұрынБақытты қарсы алып. Соғады тамырымБолып бар үмітім.Ойлап ел тағдырынМазасыз күні-түн. Жүректе..