Несіпбек айтұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қора толды шартық пенен шатаға,Қыста туған арамзаны атама!Қотан жұтап – қозы ермегі саулыққа,Қошқар біткен қырылғандай о, тоба?!Тұқымы азды қасқа..

Қызырдың рас болса дарығаны,Қызыл тіл сөзден несін тарығады.Қарасаң замандарға көз жіберіп,Ақынның некен-саяқ жарығаны.Халықтың қаһарына мінгендігі..

Армысың, асыл жұртым, арман елім,Тау асып, тасты басқан, тарлан елім!Ту ұстап, тұлпар мінген бабалардыңЖұртында жұрнағы боп қалған елім!Ноқтаны..

Құлпырғанмен кең жаһанның жамыраған гүл бағы,Шешілер ме түйінделген шым-шытырық жұмбағы.Сәби ғұмыр өксігіне құлақ түрмес көк аспан,Жұбатпаса..

Көңілді алаң еткен қозғап көптен,Шоқ жатыр көкіректе қоздап шөккен.Бөлініп бозінгеннің ботасындай,Бауырлар, армысыңдар боздап кеткен!Ағайын, қош..

Ел деп жүріп, шөлдеп жүріп, ағып түсті бір ақын,Атамекен сағынышы тербетумен мұратын.Жырларынан Баянөлке тауларының лебі есіп,Былғанбаған Бұлғын суы..

Замананың салмағы жауырында,Көтеремін жеңілін, ауырын да.Бір ғасырдың өрті жүр қанатымда,Бір ғасырдың дерті жүр бауырымда.Ұршығында айналып от пен..

Мазамды алма сен менің,Ерігіп жүрген шығарсың.Өкініш толы кеуденіңӨксігін қайдан ұғарсың?Дауылға кеуде тоспасаң,Денеңді суық қарымас.Тау асып, тасты..

Талпынып бір талшыбық,Сарыарқаның тауында,Тоңды талай малшынып,Қара нөсер жауынға.Таудың қия бетінде,Жұлқылайды жел келіп.Көк дауылдың өтіндеӨсе..

Қарағанды, таусылмас көмір кені,Жазылмаған жыр едің көңілдегі.Қазынаңа қиырдан бүлкілдеді,Талай-талай тажалдың кеңірдегі.Үстіңде бай, лықсыған астың..

Кең даланы кесіп өтіп жол жатыр,Қалың зират – үнсіз қала жонда тұр.Қара жолда көп жыл жортқан жолаушы,Сол шаһарға тұрақтауға келді ақыр.Тұрғындарын..

Уыстап ұстағым кеп қашқан желді,Ұлың ем кезіп жүрген аспан-жерді.Жан баба, разы бол, басыңа кеп,Қалақтай қалдырғанға тастан белгі.Жалт етіп қас пен..

Әлімсақтан талай ақынЖырға қосқан мекенімЕй, сүйікті уәлаятым,Сені жырлап өтемін.Сен болмасаң тіршіліктіңБілмес едім не екенінСәулетіңді гүл..

ІКөзімде тұнасыңЖас болып мөлдіреп.Алдымнан шығасың,Анамдай елжіреп.Аяулы сезімсің,Ешкімге қимаған.Туған жер, өзіңсіңӨмірді сыйлаған.Бәрі де..

Келе ме көздің жасы төгілгісі,Кеудемнің көтерілді шөгіндісі.Керіліп керегедей тұрушы еді,Тауымның қызыл-жасыл тобылғысы.Қыраттың құлпырғанда..

Барқытбелдің бауыры-ай жырақтағы,Жамыраған жарыса бұлақтары.Табар едім оймақтай үйдің орнын,Таптырмайды-ау бесігім бірақтағы.Ғажап еді көктемде гүл..

Қырық жыл шекарадан ел өткелі,Гуілдеп қолтығымнан жел өткелі.Таратып қырық үйді қырық жаққа,Ауылымнан тағдыр мені бөлектеді.Не келіп ел басына, не..

Шөл қандырар кәусардай тас бұлағы,Барқытбелдің жұпары мас қылады.Көктегі бұлт қабағын қатты түйсе,Жерде гүлдің көзіне жас тұнады.Тастың тілін түсінер..

Айбек-ау, Зайсан деген көл осы ма,Маңырақ, Сайқан деген жер осы ма?Бұл маңда бабаларым жатқан шығар,Белгісіз дұға оқиын моласына.Зайсанның толқын..

Бауырым, көп нәрсеге өкінем мен,Бұл ағаң найзағайдың отын емген.Қаратып екі жаққа екі бетін,Бір тауды тағдыр шығар екі бөлген.Амал жоқ бөлінгенді..

Арсалаң, Сұлушоқы – жер төресі,Өткізген балалықты өлкем осы.Әрқашан өзіне ыстық көрінеді,Арқардың ойнақтаған кер төбесі.Арқаның аңсағанда..

Қара тоқты түсімде босағамнан маңырап,Күбірлеймін ішімнен, көкірегім қаңырап.Керегенің көзінен қол созады дәметіп,Көмусіз де кебінсіз қалың аруақ..

Асыға сапар шегіп әр қиырдан,Асына келдік баба дәм бұйырған.Шұбартау, шырайналған қазығымсың,Өзіңнен өзегіме нәр құйылған!Жол тауып Жобалайлар сан..

Тайқазан түсті ғайыптан,Несібе-нұрға байытқан.Сүйінші сұра, бауырым,Ертістен, Сырдан, Жайықтан,Алатау, Алтай, ОралданБасынан бұлты айыққан.Мың жылда..

Қарайып сонадайда тұр Дегелең:- Ойпыр-ай, сұмдық еді бұл не деген?Қасына аяқ басып бара алмайсың,Жеріңді осы емес пе түрмелеген?Байқашы, безіп кеткен..