Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Далада шексіз көлбеген,Жүрдім ғой қиын жолменен.Аязда талай қарпыдым –Темірді нəзік қолменен.Ол емес еді арманым,Ойладым істің ар жағын.Аналық ыстық..

Дүбірлетіп көкірегімді тосын бір,Жүр ме деймін,Белестерден тосып жыр.Құрық тимес құландайын қырдағы,Талай қиял,Қайыру бермей жосып жүр.Жаудан аман..

Талайғы тұтандырып сөнген отты,Айбынды –Айтыс үні елге жетті.Дауысы ақындардың айды аймалап,Шыңдарын Алатаудың тербеп өтті.Жетті жұрт айтыс үні..

Балқымайды көңілдің күйіне кім,Кімдер жетер түбіне дүниенің.Пенделердің біреуі болғаннан соң,Қуанам,Қызығамын,Күйінемін!..Серілік,Сергек жүруЖелік пе..

Жарқыратып тағынған сырғаны айдан,Қос қанатын көл емес,Жырға жайған.Мен де бір ата-ананың еркесі едім,Қүндер қашап мүсінін,Жылдар ойған!..Наз аралас..

Таста енді уайым,Таста мұңды,Көп қиялдар келеді басқа нұрлы.Қызығамын шынымен,Қуанамын,Қаулап өскен көргенде жастарымды!Қаулап өскен көргенде..

Самалын елеңдетіп дала-белдің,Ел жақтан көп жаңалық ала келдің.Жанымның жапырағын жамыратып,Қимай қарап тағы даҚала бердім...Қала бердім жүректі..

Күндерің текке өтпесін əнге салып,Кеудеңде дүбірлесін бəйге шабыт.Өнерді тұншықтыру қиянат қой,Шын жүйрікШідерлеуге көнбес анық.Кеудеңде дүбірлесін..

Құлжадан келді бір ақын,Айтуға атын тұратын.Білмеген жұрттар ол жайлыҚысылмай менен сұрасын.Құлжадан келді бір ақын,Дүбірге жаны қызатын.Азаматы бір..

Бұралып аққан бұлақтар,Ырғалып ескен құрақ-тал.Сыбдырыңды сағындым,Сыр ақтар маған,Сыр ақтар!Бұралып аққан бұлақтар,Жағаңда өскен құрақ-тал.Көңілде..

Топталып кейде басқа тамам қайғы,Ойларым өрге баспай табандайды.Бір жерден табылса егер берекеміз –Дұшпан да бір кемшілік таба алмайды.Бірақ оған..

Еске алғанда арманда өткен Қасымын,Қарқараның шертетіндей тасы мұң.Қайран ақын!Дауыл болып дүркіреп,Кезі келсе өзен болып тасыдың.Кешіп жүріп қан..

Тараған бауырыңнан талай сері,Ұмытар туған балаң қалай сені.Басыңнан мұнар кетпей тұрған кезде,Қызығып қашан дағы қараушы едім.Талатын қарап саған..

Сен тұңғыш аттасаң да босағаны,Қарсы ала баруға қол босамады.Қайда жүрсе тілейтін тілеуімді,Сенің Анаң,Осы үйдің дос адамы.Боташым!Сырттай бəрін..

Жасың келген, қарасам əкемдейсің,Əкелердің ісі көп əсерлейтін.Мінезің де қытымыр,Шəлкем-шалыс,Ешкімге атақ-абырой əпермейтін.Аз қазақты..

Ақында сен емессің сөзге шолақ,Ойыңды жеткізесіңӨзгеше орап.Жүйрікке қамшы сілтеу артық болар,Селдеген сезіміңдіСезбес олақ...Тамылжып тұрса дағы..

Сықырлатып қайраған жанын жаны,Қалыпты қыстың қымтап қалың қары.Қарасудың бетінен бу көшеді,Сияқтанып өшпеген жалындары.Құштар емес,Мықтымын..

Адамдарда болғанмен айырма көп,Мен айтатын əндерде –Қайырма жоқ.Жалғасып жатыр жібек жол секілді,Биік таудан басталып,Ауылға кеп.Мен айтатын əнімнің..

Жесем де тағдырымнан таяқ талай,Тынармын ойды қалай аяқтамай.Қиялды қалай үзем сабақтамай,Қоятын адамдарға талап солай.Келемін самғап талай,Қиялап..

Ерінбей,Ертелі-кеш алмай тыным,Беріліп қиялдарға балдай шырын.Қайнаған тіршіліктің кəусарына,Кездер-ай!Қанша ішсең де қанбайтұғын.Өзгердің неге мұнша..

1-жырУақыт күтпес,Сарылып сен күткенмен,Сақта тəңір,Сарқылып ерте біткеннен.Бұршағын салып мойнына қайран,Ата-анам!Мен екенмін сұрап алған..

Ордендері жарасып омырауда,Жақсы күнмен жалғасыпКөңіл – арна,Келе жатыр Жеңістің солдаттары,Қоңыраула,Дүние,Қоңыраула!Келеді олар,Тұтасып..

Жайқалар ма кешегі көл құрағыЖанар кетіп,Аралдың сөнді ме əні?!.Сұлулығын шаң жұтып,Суалды ғой,Құм-дауылға орынын көмді дағы...Бұл да адамның..

Мейлі, мен қоңыз теріп,Қой бағайын,Мені де тек өзіңдей ойла,Ағайын!Өлеңді біреу жазбас еріккеннен,Өлең менің тағдырым,Ойнамайым!Адам емес,Дарынды..

Арамызда жүрсін көп,Кеткенде көңіл күрсінбек.Алыстан хабар күтерміз,Жүрегіміз дүрсілдеп.Аңсадым,Күттім демейтін,Көңілді күндер көбейсін.Бас қосқанда..