Тұрсынхан әбдірахманова туралы Өлеңдер ✍️

Шуақ сәт мағанкөпсінер жан жоқ деуші едім,Жасындай шағым,жалының екен-ау сенің!Жанымды жасылжайлауға апарып қондырып,Дүниеде бар-аудемейтін едім тау..

Мін дейсің ғой тұлғамның кішкенесі?Бұлай түйер ақылының қысқа өресі.Жұдырықтай қаршыға жүрегіменАтанғанын білмейсің құс төресі.Еңсесімен көк тіреп..

Жақсылығың істеген,Жақсыдан ғана қайтады.Алғанын емес, көп мұндарБергенін ғана айтады.Болыстығыңды істеген,Білімді ғана ұғады.Көркеуде өзім жеңдім..

Адамдар әр алуан жаратылған,Адам бар күн батырып, таң атырған,Адам бар аймағын өз өнеріменБаурап ап, топ ішінде дара тұрған.Адам бар ел тұлғасын..

Тікен егіп,балауса орармысың!Шөл жаралып,көл дария болармысың!Жапалақ боп жаралып,құс болғанмен,Қыран жайларқұзды асып қонармысың!Мамық өніп шығар..

Кешірші, достым,мазам жоқ соңғы күндері,Ұқпадым мүлде,хабарлайды екен бұл нені...Риза емен өзіме дағы өзгеге,Қуыс күндер біржылжып жатқан тек..

Әдеміні,әсемдіТаңдаудан адам талмайсың,Жаныңа рахат теңіздіСіміріп жұта алмайсың.Әдеміні,әсемдіТаңдайсың, әсте талмайсың,Жылылық іздеп құштарсың,Отты..

Жүрмейінші дейді ой-хой,Алшаң-алшаң басып кім!Өтпейінші дейді солайБұл өмірден тасып кім!Ғарыш бойлап, не болмаса,Тау төңкеріп, асып шыңҚұзырынан..

Атақтыға табындырып, таң қылып,Саз мінезді сипаты деп паңдылық,Лауазымды асқардағы нән қылып,Ала тайдай әр соқпақты шаң қылып,Қарғаның да дауысына..

Аңқылдап жүріп ұрынам жарға кей-кейде,Қасақы іске жориды оны кей пенде.Кетпенді басып өтемін сірә япыр-ау,Шекеме сабы тиеді десем сөйтем бе!Бұрылу..

Әлде жаным қырандікі ме екен,Шығаннан шүйіліп,бақа-шаянды ілмейтін!Сайын даланы майдан мекені етер,Тек жымысқып барыпжыңғылға әсте кірмейтінӘлде..

Кім ылайлап кетпейдіМөлдіреген бұлақты?Кімдер таптап өтпейдіТотияйын құрақты?Тауға әркім шығады,Аласарып қала ма?Кейісіңді бүгінгі,Бауырым, мәңгі..

Ақ құс көңіл шарықтап, шалқып асқақ,Биіктерге ұмтылған бала жаста-ақ.Бірге туып, адаммен бірге елетінАрман, сірә, алдына қойған мақсат.Арман егіз..

Өлеңнен өзге досым жоқ,Өзгеге айтар қошым жоқ.Бәрінен осы қинайды,Сыр ішіме сыймайды.Япыр-ау, ең аяғыӨлең де жұртқа жаяды,Бәрінен осы қинайды,Сыр..

Емес қой от пен өрттің жалыны бір,Емес қой күй біткеннің сарыны бір.Сұлулық табындырмас жан болмайды,Табынар емес бірақ тәңірі бір.Баурайтын..

Қасым АманжоловқаАқ қағаз – айдын, жыр асқақАқынның көңіл кептері.Қанжардай кекте сынаспақСұлу сөз – сиқыр от пері.Шіркін-ай, қандай құзырменЖазылып..

Өзім ғой мынау дүние,Түсінсеңдерші, достарым,Табиғат менің үнімеТамылжи үнін қосқанын.Ақ таңның жібек самалы –Мендегі тұнық сүйкімді ой.Ақ шаңқай..

Жындандырып кейде маңғаз ақылды,Алыстатып қыл өткісіз жақынды,Жай адамды жалынға орап билетіп,Бақсы етіп жібересің ақынды.Қызғаныш – от қызуы бой..

Таласып кеп кейде ойдың нөпірі,Тілге оралып сұлу сөздің не түріТұрса дағы, жұдырықтай ет жүреккеЖасалмай-ақ қояды жыр көпірі.Қадіріңді жеткізе алар..

Күн де күңгірт,мен де күңгірт,күй күнгірт,Жұрт ұйқыда,мен ғана ояу,үй жым-жырт.Барды ішінежиып алып, шіркін-ай,Жарылып кетпейқалай жүреді бұл..

Алып тыныс —мынау шексіз дүниенің тынысы,Алып тыныс —мынау өмір қатпар-қатпар сыр іші.Алып тыныс —әр адамға берілген аз тіршілік,Ыстығы мен суығына..

IАзамат қайда бір айтып, бір-ақ кесетін,Сол айтқаны үшін етікпен суды кешетін,Пайдаланбайтын қас жауының да қапысын,Бел буса, бөкен бөктергеннен соң..

Биік көп қанша көзҚызығып қарайтын.Көп көздің бәрі емес,Біреуі-ақ жанайтын.Бұлт көп аспандыМұнартып қамайтын.Түйіп кеп қабағынЖауа алмай..

Кейбіреу тағдырына шағынады,Кейбіреу мәңгі соған табынады.Қадамын шалыс басып, тірлігінеЛағынет айтушы да табылады.Осылай парлап кезден жас..

Бір тал ақ шаш жүр дедің бе сен маған?Тиме, жаным, жасара алмас енді анаң.Батар күннің еңкеюі тәріздіКөрерсің сен енді менен әр ізді.Жылдар жылжып..