Ғафу қайырбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бұл жақта жауын, күн суық,Кешігіп жатыр жаз əлі.Қояды тоңып, түршігіп,Қасымда Сырдың қазағы.– Бақытты-ақ өзен екен-ай! –Дейді ол тағы ойланып.– Көк..

Кеңестің үш жүз адамы,Мекені ортақ – бір кеме.Дунаймен жүйткіп ағады,Күндіз де, міне түнде де.Туыстай бүгін маған дəл,Волгадан яки Алтайдан.Тоғысқан..

Көк Дунай, салдым кеме толқыныңа,Толқынға толқын қосып толтыруға.Төріне Еуропаның жүйткіт мені,Тығылмай Қара теңіз қолтығына.О, шіркін, болайын-ақ..

Тағы да ғажап хабар естіді таң,Күлімдеп күзгі дала кескіні паң.Тағы да тарихи жеңіс алаңынан,Абыроймен шықты жайнап республикам!Тағы да бағы тасып..

БəдешкеСенің туған күніңдей,Маған ғажап күн бар ма?Сенің нəзік үніңдей,Дүниеде үн бар ма?Сенің аяқ басқаның –Дыбысындай бұлақтың.Сенің есік ашқаның..

ҚанашқаЖиырма бес жыл құшағымыз жазылмай,Ешкім бізді өсектемей, жазғырмай.Бір əдемі өмір кешіп келеміз,Бір «тəңірінің» қолы жазған жазудай.Достық..

НариманғаҚос құлағың қалқиған,Сен жұқалтаң бала едің.Жігіт бопсың шалқиған,Уақыт, неткен дана едің!Мен өзім де ол кезде,Жетіспеген кісі едім.Дəл..

«Сен кетті» – деген сəтте мен,«Келе жатыр ма?» – деп ұқтым.«Дайындықсыз едім, «қап!» – деген,Пендешілікке жолықтым.Сөйтсем, жолдас, сен..

– О, шіркін, ол оқыса лекцияныБасыңа мағлұмат көп сияды.Сүйреткен жуан портфель профессор көп,Өзінің доценттік те жоқ сияғы.– Ал мынау жөнелгенде..

Осынау қиын өмір тартысында,Ақынның əділетсіздікпен айтысында.Адамның ақты-қара арпалысында,Серік боп бұл жасыңның жартысында.Келемін іні болып..

Отыз жыл ақындық пен жігіттіктің,Сенімен бірге талай туын тіктім.Сенімен рақаттың дəмін татып,Қызықтың қызыл шарап суын жұттым.Баулыған бес балапан..

Қырық жыл атыңды елге асырғалы,Ерлікті дəл жиырма жасындағы.Білмеген біраз адам сұрап жатыр,«Япырау, алпыста ма Қасым əлі?!»Адамсың күнің алыс сен..

Сіз сындыңыз. Оңай ма жан сынуы!Ден саулық қой – дүниенің бар сұлуы.Көз жасы не? Əшейін ол адамның,Құдайға айтқан əлсіз бір қарсылығы.Сіз сындыңыз...

Мен көрдім жан төресін бұл тірлікте,Сол үшін күнде келем шүкірлікке.«Дүниеде қанша жақсы кісі көрдім?» –Дегенге жауап беріп үлгірдік пе?Жоқ əлі..

Əлжекең деген сөзде əл-қуат бар,Жылдарды оннан бүктен қарғып аттар.Осылай жүйткір еді қырларды асып.Даланы дөңгеленткен арғымақтар.Немесе Қарқаралы..

Алтайдан Атырауға аты кеткен,Арқадан Алатауға даңқы жеткен.Мен ондай кең туысты көргенім жоқ,Баурына бар қазақты тартып өткен.Сол еді ұлт əкесі, ел..

«Тəкең айтқан» – осы сөз жақын қандай!Дəл қасыңда күн шығып, таң тұрғандай.«Тəкең айтқан» – десе, мен елегзимін,Тəкең қазір шарапқа шақырғандай.Тəкең..

Барлық күйдің, барлық əннің жүйесі –Жалғыз өзі, жаратушы иесі.Сонау шыңда жарқылдаса оркестр –Жақсы Ахаңның жасап берген дүниесі.Ие болмай, кие..

Жазды-дағы «Күйші» мен «Құлагерді»,Ақын аты аспанға шыға келді.Сол ақ боз ат бір күні бұлт үстінде,Найзағайға сүрініп, құлап өлді.Жерге түскен белгі..

«Басында азат күнің, еркің барда,Барып қайт бауыр жазып Елтінжалға.Елтінжал еркелетіп, қарсы алмаса,Маған кел, көңіл суып, көп қиналма!» –Деп еді..

Қарт ҚазПИ, мен айналдым есіміңнен,Сонау бір алыс қалған ескі күннен.Мынау бір кешіп тұрған сəтке дейін,Еркелеп еніп келем есігіңнен.Сен менің екі..

Менің ақын қиялым,Кетер алыс кейде бір.Достарымды жиямын,Оңашалау жерге бір.«Балалықты еске алып,Күрес салып, алысып.Жаяу жарыс басталып,Балтыр түріп..

Ақырғы рет барғанымда хəл сұрап,Маңдайдағы көрмей қалып шам-шырақ.Сөйледің сен, тани кетіп дауысымнан,Сұқсыз көзден суық бір жас тамшылап.Жарты ғасыр..

Үстінде жүзіп ақ желкенді бір кеме,Толқын атып мұхит жатыр іргеде.Жөнелді əне желкендерін көтеріп,Сабыр самал, сен тұра тұр, үрлеме!Мен қалмайын, мен..

Есімде отыз бес жыл бұрын бұдан,Жастықтың желігі мен жыны буған.Кезім ед. Шөп төсеген қызыл вагон...Жамбылдан сол күндерде бұйырды дəм.Сонда да..