Айсырға қилыбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жарамсақ сөздер мезі етті,Қылығы сайқал, өзі епті.Булығып жатыр түтіндеп,Өлеңім өртеп өзекті.Далаға шыққым келеді,Еркіндік – маған керегі.Аймалап..

Толқын тулап, жағадағы жартастыңШапшып барып, жағасына жармасты.Терлеп-тепшіп, моншақтары шашырап,Асауменен ауыр салмақ шайқасты.Тентектерін көбік..

Күн шығады от болып,Шоқ болады батқанда.Бар кетеді жоқ болып,Ажал көрпе жапқанда.Бершімегі даланың –Әруақтар мүрдесі.Орман, тоғай, көкорай –Жердің..

Қан қайнаған жүректен жыр тасиды,Қанның жыры жылытар мың ғасырды.Ал қарыны су ішіп, нан шайнаған,Жасамыс жыр – аңшының бір басуы.Мықты емес қаламұш..

Қоңырқай кештің самалыШашымды желпіп, тарады.Қанатында ұшқан құстардыңАрманым кетіп барады.Жалғыздық жанды жауратып,Қариды мұзға аунатып.Тіміскілейді..

Мақтағанды ұнатыпҰрысқанды жек көрдім.Ауыр сөзді жинап апКөкірегіме кек түйдім.Өлшеместен салмағын,Қапшығымды толтырып;Дәннен гөрі сондықтан..

Жаны жалын, көзінде от жарқылдаған,Ғашықтардың әні көп айтылмаған.Махаббаттың мәңгілік жыры қалдыЖалын-жүрек, от-көмей ақындардан.Көктем керек жер..

Жарықтар бар жалынсызды жасқайтын,Жарықтар бар жанға жылу шашпайтын.Қошқарлар бар қарағайдай мүйізі,Серкелер бар ұлы жолға бастайтын.Мөлдір аспан –..

Бал-аяқ болып келгенмін,Аспаннан емес, жерденмін.Қып-қызыл қаным өрт болып,Жалыннан өлең өргенмін.Аспанды көрдім шалқайып,Арманды қудым..

Көкжиек болып көсілем,Ақ самал болып есілем.Көгінде жұлдыз самсағанШаңырақты үйде өсіп ем.Бақыттың барша құстарыКөктемде әнге салатын.Төбеге шығып..

Керегімді таппай жерден, ешкімнен,Ғұмыры ұзақ сергелдеңге түскенмен;Ақпандағы жаурасам да суыққа,Сыздың исі сезілмейді үстімнен.Жамбоз ағай:..

Ағыл-тегіл ақ жауынСатырлатып құйып тұр.Ақ көбік қып маңайын,Қайың, талды жуып тұр.Бұлт бұрымын тарқатып,Шашын жайып, тарады.Аспан бетін найзағайОсып..

Тарсынбайды ұясын құрқылтай да,Ұйқым қайда, япыр-ау, ұйқым қайда?!Не іздеймін көз ілмей, мазам кетіп?!Көздемегем о бастан құлқын пайда.Жұрттың бәрі..

Тереземе телмірме, түн,Қап-қараңғы сенің бетің.Жұлдыздарың жарқырайды,Ашып заңғар аспан көркін.Тереземе көзің сатпа,Қап-қара қып бояу жақпа.Сені..

Аспан ашық, мөлдіреген ай мұңды,Еміп менің жатырғандай қайғымды.Жүрек сорлы қасіреттен тілініп,Тасқа соғып, маңдайым да шағылды.Қалтырайды көк..

Көркем ой көкірегіме сыналасып,Тұрғанмен, сөзім кетеді қия басып.Қиялым – толастамас жүйрік ағын,Бір-бірін қуып жүрген қуаласып.Санамды қайғы қажап..

Тақ мінгендерге байқалмай жүрмін,Жырымды төгіп айта алмай жүрмін.Байқалмасам да, айта алмасам да,Алған бетімнен қайта алмай жүрмін.Ауған жүгімді арта..

Ештеңеге көңілім тоқтамайды,Алқымымды ісірді ноқта-қайғы.Тіршіліктің тарылып қыл көпірі,Шыбын жаным шырылдап, отта қалды.Ақ пейілім – арамның..

Аспан ортақ саған, оған, маған да,Өмір тәтті, өмір ащы адамға.Кейде сыймай, қусырылып қаласыңАйды аймалап, күнді құшқан ғаламға.Өмір ащы, өмір тәтті..

Десем-дағы: «Иманым кәміл, тұнықпын»,Көңілім – күңгірт, өмірім – быт-шыт, сынықпын.Қатыгез жандар жаралап кеткен жазықсыз,Қан-жоса болған жүректі..

Менің айым көгіме дара қонар,Жарқыратып шырағын самаладай.Көңілімнің көгілдір айдынынанҚанат қағып, қалқиды шағалалар.Арман, алыс жақтарға..

Ойынға құмар сәттерім,Мазасыз, неткен тәтті едің!Балдәурен – әсем суреттіАшылмай қалған дәптерім.Кеземін қиял көгін мен,Ұйқыны түнгі қашырып.Қарайды..

Жаным жүдеу, жалқымын,Бүтін емес, жартымын.Шеңгелінде жаншылдымСыңар езу талқының.Өлі де емес, тірі емес,Бағы тайған пендемін.Ешкім дауа..

Көңілсіз бақ қарсы алдыСұстанып тіл қатпастан.Қарағайлар байсалды,Жапырағын зіл басқан.Жабырқау хал айналам,Көмейге тас байлаған.Сұлулықтан..

Мен дүниеге келгеліКөрмеппін әлі жайланып,Жүріп келемін ілгері,Кедергілерге қайралып.Келбетім салқын сияқты,Мінезім жұмсақ, көнбіспін.«Қиянат сенен..