Мейрамбай қибасов туралы Өлеңдер ✍️

Балауса едім деміңнен нәр ап көктеген,Туған жер, сенен кетпеспін, сірә, шетке мен.Қалдырған сенде балалық балғын шақты аңсап,Болды ма кезім сағыныш..

Тұрмын тағы , Қошобам, төсіңде кең,Еркін жұтып ауасын, көсіл денем.Қайда жүрсем көңілде туған жерім,Қалған емес жырақта осы үн менен.Алғаш осы жазира..

./Қошобаға барғанда/Сағыныш жайлы жүрек нелер ән сап,Туған жер, дидарыңды келем аңсап.Кетеді-ау осындайда көңіл шіркін,Өрекпіп, бір тасыңды көре..

/Абай Құнанбаевқа/Шабыттың шалқар, мекені болған дана ойдың,От ескен жыры ғашығы болған талайдың,Есімін Абай ғасырлар арғы жағынан,Лапылдап тұрған..

Қамын ойлап тек қана қара бастың,Жүрмін бе екем? Ол маған жарамас тым.Жақсылық жайлауының гүлін жиып,Ей адамдар, ортаңа араластым.Араластым жазира..

Бағыштап сөздің ауырын,Бораса саған өсектер,Қаймықпай сонда, бауырым,Адалдығыңмен есеп бер.Іс түсіп басқа тұрса егер,Төзімді әсте тауыспа,Ол ертең..

Күн көзінен өңіме нұр сіңдіріп,Өмір, өмір, сен маған тұрсың күліп.Бал шарабын бақыттың жұтсам кейде,Кей сәттері қоясың күрсіндіріп.Сонда қалай?..

Жазылған жоқ өмірдің дастаны әлі,Арман-жолдар алысқа баста қані.Тұлпардай от тұяқты көсілейін,Самал боп сары белден есілейін.Көрінейін сонау бір шың..

Жаз тектес дидарыңда ақ таң күліп,Жамандық атаулыдан сақтандырып,Ан-а-у кезде, анашым, салған едің,Өмірдің сапарына аттандырып.Сөйтіп, мен, қасыңда..