Кәкімбек салықов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Дәулетбай төл баласы Қалдаманның, Бірі еді Жақсылықта малды адамның. Тебінде мыңдап жылқы кісінеткен, Дәл өзі Алла бақыт арнағанның. Сенеміз көне..

(Жәнібек Кәрібжановқа)Ардақтаймын Кәрібжановтар әулетін! Жайнатып тұр Фазыл ағам сәулетін. Жәнібек, саған жан-жүрегім шын разы, Көтеріскен тәуелсіз..

Мұхиттарда дауыл кешкен кеме дер, Сегіз сері – Асқан талант, ерен ер. Серіліктен азаматтық жолы кең, Сол емес пе озық туған кемеңгер. Аз уақытта мол..

Қарағайлар – мықтылық белгісіндей, Кім түсінер оларды мен түсінбей? Баян Жанғалов секілді біреуі тұр, Тұрпатына қайтейін мен сүйінбей.Нән қарағай..

Елім деп тынбай еңіреген, Едіге сынды ер деген; Паш етіп сізді, Фазеке, Телегей-теңіз тебіренем.Ержеттік біз де үлкейіп, Шындықты неге бүркейік? Сіз..

Мен де биыл үлкен ата атандым, Бірі болдым өркені өскен қатардың. Жетпіс беске келген шақта бұйырып, Шөберемнің қолынан су тата алдым.Болсын сәби бұл..

Кездессе оқыс қуаныш,Жетелеп бақыт жол бастар. Жұлдыздай жанған тым алыс, Аңсатқан арман көз тастар. Жолықса қатты реніш, Ашылар ащы бастаулар...

«Қазақ» деген байырғы атымыздыСодыр заман садақпен атып үзді. Ақ патша да,Бодандық құрсауы даҰмыттырмақ болды өз затымызды.Терең толғап төркінін ел..

Татулыққа кезің жоқ көніспеген, Жан құпия... от сезім бөліскен ем. Тәтті түстей өтеді еске түсіп, Сәтті күндер махаббат өрістеген. Жыр ма екенсің.....

Бұлт сүйіп тұр Көкшетаудың төбесін, Бір қарап қал, қызық сурет көресің. Еміп жатқан елестейді ақ бота Ақша бұлттар арасында енесін. Тірі құбылыс бұлт..

Жар басында жапалақӨсектесе бүркітті, Түлкі тыңдап тасалап, Жасырын қағаз түртіпті. Мерт болды Сәкен ағамыз, Атылып кетті Мағжан да...Үкілі Ыбырай..

Жарық жоқ. Ұйқы қашқаны...Ауыр түс қалды жадымда. Сағаттың тық-тық басқаны, Зарлап тұр жалғыз маңымда. Әйелдей пыш-пыш жинайсың, Көрген түс... миға..

Кеншілік – асыл кәсібім, Ақындық – ақ сүт нәсібім. Әкімдік – заман әмірі, Жалықпай жүгін тасыдым. Жез қазған күндер – биігім, Арпалыс шектім..

Тіршілік, кей сырыңды біліп едім, Ескермей еркелікпен жүріп едім. Егделік етек-жеңді тарылтты ма, Көп достар, естілмейді дүбірлерің. Сағыныш айтылды..

Асылын сыйлау ұлтымның –Тұғыры берік ғұрпымның. Кәрібжанов ФазылдыЕске алуды ұмтылдым. Жезқазған жақта жүргенде, Білетін жалғыз бір мен бе?Мұхит ағай..

Арал кетті... Адамдар, Арал кетті, Оны жұтқан сорақы заман кетті. Онсыз-дағы онша емес елдің күйі, Теңіз құрғап...Ұлғайтты-ау маған дертті. Қарсы..

Өлеңмен ғана жүрер ем Кей ақынша күнелтіп, Қатыгез соғыс дүрбелеңҚаусатты елді жүдетіп. Кенші болдым содан менБайытам деп қазақты. Жаһанаммен болар..

Шарбақкөлмен көршідей біздің ауыл, Кәрібжанов әулеті маған бауыр. Фазыл аға – жанымның бір жалауы, Жыр арнасам сүйсінді оған дәуір. Омбыдағы қазақтар..

Зәулім-заңғар мұнара – ел айғағы, Елорданы ерекше аралайды. «Самұрық-Ана» аспанға қанат жайса, Ұшқан құс та бас иіп қарайлады.Аппақ сүттей ақшаңқан..

(Жұмабек Тәшеновке)Қазағымның тарихында сұр белең,Тың игеру деген туды дүрбелең. Сол жылдарда әйгі болды Тәшенов«Тың өлкесін» Ресейге бермеген...

Көкшеге Астанадан аққан жолдың Басында бір ғаламат ашқан болдым. Бейнесін Құлагердің көз шалғанда, Замана әр мезетін шапшаң шолдым. Шырылдап бұлт..

Әр сөзінен аңқыған ғасыр сыры, Қоңыр қобыз жан қозғар ашылды ірі. Соңғы хабар соғыстан әкелгенде, Әнуарбектің әлемге шашылды үні. Естіді оны ойдағы..

Алматыда,Мұқанов көшесінде, Төле бимен тоғысар төтесінде, Сұлу мүсін жүзінде жұлдыз жанғанЖарқырап тұр,Бір көрмей өтесің бе?Ақ жабудың сәлдесі..

Қыранға оқ жұмсау қатерлі, Жұмсаған... шын сұмдық әкелді. Қай мәңгүрт қиды екен ажалғаАдамзат сұңқары Сәкенді?Аз емес дауылпаз тартқан зар, Тар..

Айдаудан келіп, Шарбақкөлде тұратын. Роман жазды. Дәрігерлік құратын. Байлаудағы тұлпарда жазық жоқ еді-ау, Жығылғанға жұдырық қайта туатын.Қызған..