Жарылқасын аманұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сақтадым сабыр бәріне,Не айтса да досым, дұшпаным.Төзімім жетсе әлі де,Өзімді бекем ұстармын.Көрмедім керіп көкірек,Арнадан көңіл асса да.Қойнымды..

Жалғыз сен ақын, түн бойы,Тұңғиық ойда жататын.Қарсы алмақ үшін жырменен,Арайлы таңды ататын.Сайраған үнін бұлбұлдың,Ұғынар жан да сен ғана.Күй..

Құмар деме біреуді жылатуға,Жұбатуға дайынмын, сұра, тума.Әуестігім тағы жоқ, әлсіреген,Дұшпан екеш дұшпанды құлатуға.Жүрген жоқпын біреуден асайын..

Аламан шабыс, кім алар озып бәйгені,Жүйріктер бар-ау, жұтынған не бір әйгілі..Тоймайтын жемге, жабы да топпен бір кетті,Қалбақтап байғұс, қалады екен..

Кеудемдегі қазына жүректегі жалынның,Қуатында, күшінде бойымдағы дарынның.Білетұғын бір өзім, кімнен артық, кімнен кем,Тон пішер көп сыртымнан қайсы..

Бір-ақ рет жаратылған,Өз үнім өз кеудемде таратылған.Не болды құйысқанға қыстырылсам?Садаға кетсін атақ ар атынан!Ешкімнің керек емес мадағы..

«Құт-береке кеткен жоқ есігімнен,Қонақ келер өзінің несібімен.Сарандық та, «надандық», – дейтін әкем,Опық жеген аз емес кесірінен.Барың болса..

Жырларым менің – жылыстап кеткен жылдарым,Сілкінтіп таудың көшкінін, сеңін, шыңдарын.Келешек ұрпақ, келетін барлық ғасырға,Жырларым менің – ақтарып..

Жанның бәрін бірдей көріп жүрсем мен,Басыма әлі іс түспеген екен-ау.Өмір сүру оңай ғой деп күлсем мен,Жүрекке әлі күш түспеген екен-ау.Мына кісі..

Қайда деп сұрамадым қаламақым,Онсыз да адаммын нан таба алатын.Қондырған айдынына Аққу жырды,Кезі бұл кербездене таранатын.Шаттанып шалқар..

Елі үшін жан кешкен,Ерде де арман бар ма екен?Жері үшін қан кешкен,Елде де арман бар ма екен?Төсінде еркін төлі өскен,Жерде де арман бар ма екен?Арда..

Ай болып туып арманым,Алаулап нұр боп жан-жағым.Кездескен еді өзіңде,Ең алғаш менің жан жарым.Жастықтың өткен күндері,Сені іздеп келдім..

Болса да бұл кез нар шағым,Болдырдым әбден шаршадым.Қайғысыз, қамсыз бал дәурен,Қайдасың, сені аңсадым.Үкілі жібек тұлымым,Едім-ау, кеше құлының.Мен..

Қайран өлең, құдіретің күшті екен,Өңім түгіл, өксітесің түсте сен,Дауа қонбас дерт екенсің мерт етер,Құтыламын қандай амал істесем.Сенен қалай..

Түрім де барады ескіріп,Күнім де барады кешкіріп.Үгумен, мүжумен келеді,Өмірдің толқыны төске ұрып.Толқындар тоқтаусыз толқиды,Шыбын жан шабақтай..

Сен үшін бір ту бие сояр едім,Алдыңа жал-жаясын қояр едім.Мен қазір шаршаңқырап жүрген жанмын,Тірліктің кетіре алмай оябы-ебін.Жаюлы келем десең..

Тайғанақтап қара жерде құлаған,Тарыққаннан кейде өксіп жылаған.Естен шығып кеткенің бе, күндерім,Естен бәрін шығарады-ау, бұл адам.Жамап-жасқап..

Мен қалайша толқымайын, толыспайын, таспайын.Көкке өрледі кеше ғана қолдан еккен жас қайың.Сүйем тұлым сүйкімді қыз көз алдымда бойжеткен.Шақырады..

Шаттанып бірге шалқыған,Келер ме қайтып дәурен-ай?«Жаным» деп жаны балқыған,Қай жерде жүрсің, сәулем-ай?Айым боп туған аяулым,Адасып қалдым мен..

Қандай ауыр,Қандай дәуір, әттеген,Арам болды-ау,Адамдар да хақ деген.Сонда АбайБетін жуып жаспенен,Өзіне-өзі:«Сап, сап, көңілім, сап» деген.Қауымнан..

Ешқашан туған күнім аталмады,Дәм-тұзды досым келіп тата алмады.Болмады бірде үйім, бірде күйім,Жандай-ақ жалғыз қалған жапандағы.Көктемнің туған екем..

Басылатын емес-ау, шаршағаным,Бас ұратын емес-ау, аңсағаным.Аңсадым ба өзгеше таң самалын,Неге сонша құмарта тамсанамын?!Аңсағаным алдымнан..

Ажалға айла бар ма деп,Мен өлсем өлең арна деп.Қалжың ба, шын ба көп айттың,Топырақ салмай қалма деп.Өлеңім болды-ау азалы,Кім көрді мұндай..

Атымтайдай жомарт болған жан бар ма?Атымтайдай болар мен де мал бар ма?Қысқа жіптің келтіре алмай күрмеуін,Өксіп өткен күндерім көп арманда.Бірді..

Күліп тұрған дүние жылап қалып,Асқақтаған арманым құлап қалып.Көріне алмай көзіне көптің енді,Отырдым мен жылыстай жырақ барып.Жыртық-жыртық жүректен..