Дәуітәлі стамбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

Бұрын маған бұл бақыт кезікпеген,Өңешімді өлгенше созып келем.Маңдай терім, ақ адал еңбегім бе?Жырымнан да өзімнің сезіктенем.Ұзақ еді өмірдің көші..

Жаным менің осыншама шаршаған,Кең даланың тыныштығын аңсаған.Мені онда: тау, тас, өзен, шалғынмен,Қарсы алады алыс-жақын барша жан.Құрақ біткен сәлем..

Алатаудың ақ шалған қарлы басын, Қимай сонда қалдың ба,Қарлығашым.Ұмыттың ба ұяңды біз жақтағыҰзақ ұшып қанатың талды ма шын?Амансың ба көз-тілден..

Тораңғының тоғайы бір әуенге көміліп,Түнде көктен маржандар тұрады екен төгіліп.Қалғып-мүлгіп толқындар келе жатқан ән тыңдап,Жағадағы жартасқа..

Бір шөкім бұлт жотаныңТұр еді қалғып төсінде.Жоқ жерде келіп шатағынБастады дауыл бесінде.Найзағай жүзі жалтылдап,Бұлттарға отты шашқандай.Талдар да..

Үн бар еді,Сары дала,Қара құмда,Мұң бар еді,Мөп-мөлдір жанарында.Күн бар еді,Шыжыған төбесінде,Құм бар еді,Сусыған табанында.Іздегені алыс боп..

Еш себепсіз таудан тас домаламас,Тіршіліксіз ұмтылмас жоғары ағаш.Күнге қарай майысып,Мың бұралыпКүнбағыстар жайнайды сарыала бас.Құстар әні төгіліп..

Ширатты болмыс жасынан,Дауыл мен желдің астында.Оқ жетпес шыңның басынанҚарайды долы тасқынға.Үстінде бұлттар жөңкіліп,Найзағай оты ойнайды,Кеудесін..

Артқа заулап терек – тал,Сеуіп аспан, елеп қар.Ақ шананы ойнатып,Ұшады алға жел – аттар.Қара, төмен, жоғары,Бітер емес жол әлі.Бұлт ішінде..

Жайдары жүзі, нұр өңі,Аптапты күнге қақталып.Еңбекке құл боп үнеміАзаттық үшін аттанған.Ұсынып тілек досынаЖасайды құрмет не түрлі.Ерегіскенде..

Тірлігіменен сан қырлыБүгінді, Ертең, Кешені,Жердегі бүкіл тағдырдыВокзалдар бастан кешеді.Алыстап, Аңсап, Қосылып,Ыстықтап,Жанып, Тұншығып,Қия..

Ұмтылыс бар,Жылжу бар,Жүгіріс бар,Кедергі бар,Тосқауыл,Кідіріс бар.Ештеңе жоқ дегеннің өзінде деАйналамыз толған бір құбылыстар.Өзен,Ағаш,Құм,Шөбің..

Глобусты алғаш көргенде,Балалар оны қоршады.Біреуі ұстай бергендеАйналып кетті «жер шары».Ормандар,Сулар,Далалар,Үстінде сан мың қала бар.Өздері..

Төбелер мен бетке алып бір ылдиды,Жануарың басын алға шұлғиды,Алыс таулар саған еріп,Ал жақынТобылғылар кейін қарай сырғиды.Жүре бергің келеді сол..

Балалық атты ауылға,Соғайын деп ем оралып.Ондағы адал қауымға,Жолықсам деп ем қол алып.Бұл күнде қандай халде екен,Бір думан еді-ау біз барда?Сондағы..

Мақсат биік,Сол билеп алды мені,Жазам деген ойларым жанды жеді.Шабайыншы көтеріп көк дауылды,Арғымағым тәкаппар,Алғыр еді.АрғымағымШайнаған..

Желің де жоқ үп еткен,Алып ұшқан.Шалғын менен күн шуақ сағынысқан.Жаздың нағыз сәскесіКөл шетіндеБақаларды өнері,Әні қысқан.Жаздың небір қызығын..

Бар болмысым, Рухыммен,ЖігерімменУәлиханов Шоқанды сүйемін мен.Ғасырлардың қойнынан шығып жатқанЖан дауысын естимін жүрегіммен.Дүниені жұтатын..

Әрқилы өздерінің тірлігімен,Адамдар бөлінеді бір-бірінен....Қош, Ана,Жаратылыс жазғаннан соңӨзіңнен бөлініппін бір күні мен. Ай анау – тіршіліктің..

Абыр-сабыр,Қарбалас қала қатты.Машиналар көшелерді орап апты,Оны-мұны алуға асығыстауБір жас әйел дүкенге бара жатты.Ығы-жығы ағылған адамдар да,Жол..

Ай менен күні толғанда,Ішінде бейне бұлт аунап,Сыйдырмай жанын жалғанғаБасталып берді бір толғақ.Жанардан жасы бұршақтапСұрады жанын Алладан.Қазығы..

Ауылымыз желге беріп желкені,Мекендейтін таулы қуыс өлкені.Біз ертекті шертетінбіз қыс бойыҚысты ұзарта беретінді ертегі.Бірдей еді жасымыз бен..

Сана баба, артыңда қара халық,Алдыңда сен келесің дараланып.Бүгінгі күн мінеки куә болар,Рухыңды елің ертеңге барады алып.Бүгін сізді іздейді қала..

Түседі еске,Батқан кезде ойларға,Көшіп барыпАлыс сонау қойнауға,Жұмыртқадай киіз үйлер тізіліп.Отыратын баяғыдаЖайлауда.Дала – дастан,Өзінше бір дала..

Мың сан тамыр жер қойнына енеді,Енеді де мың сан гүл болып өнеді.Бірақ соны білмейміз-ау, аяулым,Мезгілінен қайсы ертерек семеді.Жарқ етсе егер көк..