Кеңесжан шалқарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жұлдыз боп күліп,күн болып туып, нұрланып,Шетінен бəрі ақжайсаң сəуле, жүр жанып.Шын досы болсаң дүние тұрмақ, өздері –Жолыңа сенің құрбандық. Болады..

Ауылда өскен жолдардың жұтып шаңдағын,Атырып не бір ақ жарқын дала таңдарын.Қайысып бір сəт қабырғалары көрмеген,Қаршадайынан,көтерсе де өмір..

Шағырмақтанса шағи күн,Көлеңке керек басыңа.Алдында əрбір ақ үйдің,Трактор менен машина.Адамын бірден танисың,Тотыққан жазық маңдайы.Тұсында əрбір ақ..

Болса да аңы, мынау жердің қандай бір,Шүріппені басуыңнан қалмай жүр.Көріндіңдер шеттеріңнен ысылып,Көбелекті көзге атқан жандай кіл.Бірақ əлі өз..

Көбейтіп көлеңкені даладағы,Күн таудан тепкен доптай домалады.Бантик боп қадалып тұр гүл басына,Көбелек ұшып жүрген бағанағы...Сар маса сияқтанып..

Толқындар тулайды,Тұлпар күш билеген.Толқындар зулайды,Меруерт күймемен.Толқындар ағады,Толықсып жайменен.Қанатын қағады,Сырласып айменен.Қытықтап..

Кешкілікте ауыл шамы костер боп,Ту алыстан шақырады: – Қош кел, – деп. Тал бойыңа таудың суын құйғандай,Егінжайдың мұртын сылап ескен леп.Аспанында..

Басыңа қонса дағы қыраулы қыс,Біз үшін жүрегіңде тұр-ау тыныс.Ұл, күйеу үйлері боп бөлінсек те,Көзіңнің нұры барда бір ауылмыз.Кəрілік рас таяп..

Сауырыңнан аяласа жел жібек,Бауырыңнан айналды нұр елжіреп.Бұл өмірде сүю деген тұнықтық,Тұратұғын мөлдіреп. Сен дегенде бойды билеп күш ағын,Қыр..

Біреулер ойлайды,Аялап күлсінші деп.Біреулер ойлайды,Аямай күрсінсін деп.Біреулер ойлайды,Ала арқан аттамас деп.Біреулер ойлайды,Албаты бақталас..

Сендер деп айтып əн атын,Серуендеп гүлді құшамын.Екеуің екі қанатым,Елдерді самғап ұшатын.Сапарын тілеп бұл жырға,Салиқалы ой мен күшін де.Саздарын..

Неге іздейді бұлақты, көл тұнығын,Шөлдегенде қасында арақ тұрып?Асырасаң қасқырдың бөлтірігін,Неге ұлиды аспанға қарап тұрып?

Қонбаса да үстіңе жол шаңдағы,Атың – Адам. Сен сəби болсаң дағы.Сырым дағы осы сөз, шыным дағы,Сен жыласаң дейді жұрт: «Шырылдады».Сырым, шыным осы..

Қаншама алыс жол жүргенмен, сенем мен,Машинадай болу қайда арбалар.Бұлбұлдардың жүректерін жегенмен,Бола алмайды əсте əнші қарғалар.

Қасқыр көрсең түспесін ит есіңе,Азаяды ол бар жерде несібе.Уақыттың кездемесін ұйқы етіп,Балап жүрме сəске түсті бесінге.Жылан көрсең кесірткі деп..

Бояу нұр ойнап түсіңде,Барғыштап жүріп үйіңе.Бармағын бүгіп ішіне,Бас игендерге иілме.Ашуың келсе тосын, сен,Ұстама тасты қос қолға.Қастасып жүрме..

Теңестірме үйеңкіні қайыңға,Сал қармақты шабаққа емес, жайынға.Жүрегіңде жанған жұлдыз болмаса,Жұртқа сенбей, жүргенің жөн жайыңа.Айлар тұрмақ..

Ну болғайсың туған жер шөлдеріне,Нұр болғайсың гүлдерге көмкеріле.Құраннан соң, оқисың жырларымды,Қабірімнің басына келгеніңде.От болғайсың қаңтарда..

Іркілме сайыстарда күшің барда,Мейлі сен жолықсаң да ысылғанға.Сəлемдес, кішілерді кісі санап.Діндері будда ма, əлде мұсылман ба?Ағаңның өзімсініп..

Сейілде кезі келген шақтарда əлі,Бұлбұлмен дуэтпен айт бақтарда əнді.Адассын сені таппай, ақша бұлт боп,Шашымның ерте түскен ақ талдары.Саған нұр..

Архатым құйттай кеудең жалынды ұя,Беретін тіршіліктің балын жия.Осынау сенің атың, келешекте,Жазылар куəлікке – фамилия.Лаулата беруі қақ ғасыр..

Болғанмен есуастау ерікті күн,Басылды басыңа кеп жерік бүгін.Шаштарым шағалаңдай болған кезде,Шабытпен сəлем беріп келіп тұрмын.Көк жайлау басталатын..

Ақ қайыңдар арасынанШыққан менің ақ гүлім.Көздеріңнің қарасынанКөрдім сезім пəктігін.Ақ қайыңның арасындаАлаулаған ақ гүлім.Солтүстіктің..

Біреу айтты:– Əкең сенің жаман, – деп.Қыстаяңда қарамаған маған деп.Біреу айтты: – Əкең сенің жақсы, – деп, –Қарайласқан тартқанымда қасірет.Қайсысы..

Мезгіл алып бар сəнін,Көл базары тарқады.Көшіп кеткен малшыныңЖұртындай көз тартады.Əлсізденбей жанарыОйланады күнұзақ.Түнде ғана салады,Көзəйнегін..