Абдулмахмуд пошатаев туралы Өлеңдер ✍️

Нарық дейді – бұл заман, нарық дейді,Кей адамдар байлыққа қарық дейді,Кей адамдар тіршілік жолын білмей.Бұл өмірде көргем жоқ, «жарып» - дейді, Нарық..

Мінезің шатақ екен Шақпақ ата,Өзіңе қалай адам жақпақ, ата,Атаның аталығы қайда екен.Жол тартқан жолаушыны сақтамаса,Мінезің шатақ екен Шақпақ..

Таразда бір өзен бар теріс аққан,Бүл күнде теріс мінез кімге жаққанАдамға өзгеше әсер қалдырады, Алғашқы жолаушылап келе жатқан,Ол неге елден ерек..

Балалық-ай, балалық,Қайда кеттің сен ұзап.Далада, сұлу кештерде,Жүруші едім мен ұзақ.Ойға терең бойламай,Жүретін, аңқау саналып. Ештеңе де..

Ата, сол бір кезде сен неліктен жыладың, Мені қайтып көрмейтінің батты ма. Тоқтамайтын өзен-өмір, бұл ағым,Бас бермейтін, жаманға да жақсыға.«Ұлы»..

Сиқысыз күндер етуде,Біріне-бірі тізіліп.Санаулы жылдар кетуде,Өстік деп жүрміз, қызығып.Барады сырғып өмірім,Сағатпен, аймен, жылдармен.Құлазып..

О, Поэзия!Кеселіңе шалықтап,Жүрмін бүгін жыр елінде қалықтап,Бірде жүрсің өткір сынмен салып қап.Бірде жүрсің аласұртып, еріксіз,Шапшып турған..

Биік пе, әлде, пәс пе жұрттан шоқтығым, Жадыраған жаздай көңіл жоқ бүгін. Арманымның қос қанаты байланып, Қапалықпен өтіп жатыр көп күнім.Өмір күрес..

Құдіреттің падишасы сөз деген,Ойын айтар іркілместен, көздеген.Ой да жүйрік, құс аулаған лашындай, Бүкіл ғалам қалмағандай кезбеген.Кейде ой туар..

Қас-қағым сәт, бір мезет, Өтер-кетер бұл жалған. Бізге де келер бір кезек, фәнилік болып кім қалған.Айту да парыз, өсиет, Орындау оны – ұлылық...

Мен кіммін,Кіммін өзі білмеймін,Жұрт сияқты ашылып бір күлмеймін.Кей-кездері қарауытқан түндеймінКей-кездері жарқыраған күндеймін.Мен..

Оранып Алатаудың құшағына,Қызғалдағын ұсынған көктем еді. Қиялмен көк аспанда ұшамын ба,Ақ жауын нөсерлетіп өткен еді.Өзіңмен алғаш рет..

Өмірге мына сыймаған,Не деген жан ем, не деген.Өзімді өзім қинаған, Жан болып өстім неге мен.Бұл өмір бөлек мен бөлек,Қайғы да, мұң да ішімде.Мен..

Қанатын жайып қара түн,Бауырым менің,Алыстап менен барасың.Ауыртты жанды,Қоштасар сәтте, қарасың.Бауырым менің Сағыныш қайтып тарасын.Жылжыды..

Көп жыл іздеп таптым-ау жолдасымды, Білсе керек жаман дос болмасымды,Мен сөзімді айтқанша достық жайлы, Айнымас алақанын ол да ұсынды.Керемет дейді..

Жақсы адамның қадірі өткен заман,Кей адамдар неліктен, неге надан. Жаманнан көңіл қалған, жақсыны ұққан, Осы ғой екеуіне берер бағам.Кей жанға жаның..

Мұң, мұң, тағы мұң,Құшақтап жалғыздық сағымын. Ағытып мәңгіге, мәңгіге, Жүректің жыр-шумақ ағынын. Сағындым алып тау қойнауын, Өйткені тауда өскен..

Нысапсызды қойсаң қызмет басына, Жан адамды жуытпайды қасына.Жүйке тозған кәрі адамдай, бақырыпҚарамайды-ау жиырмадағы жасына.Не жетеді күндей күліп..

Бірде ауылға барғанда,Құшақтады анашым. Қанат жайған арманға, Сағынған-ау баласын.Отырған соң жайланып,Әңгімесін қозғады.Бәрін айтып, ойланып,Бірақ..

Түс көремін,Түсімде шаттанамын,Биік шыңның басында бұлт құшып.Кейде алыс сапарға аттанамын,Қалықтап, жапырақтай жерге түсіп.Түс көремін,Түсімде жүрем..

Жаным күйіп,Қайғы жиып,Қапа болып жалғанға.Жүрекке мұң,Көңіл кірбің,Разы болмай салғанға.Ғайып үміт,Қайғы тұнып,Қарс айрылып жүрегім.Жанымды..

Өмір-ай неткен қызық ең, Жаз бойы және күзімен. Білмеймін, түпсіз мұң тұман, Көктемгі бұлттай тізілген.Тізілген тұман сейілмей,Тас жүрек тексіз..

Ал, досым!Сен де өзіңше саралашы,Ішінде адамның да бар адасы. Ағайын деп, егіліп еткен күнім,Бір тамшы көз жасымның садағасы.Омірдің айыра адмай..

Қара жер үнсіз жатып кімді алмағанСөздерім жетім, бүгін тыңдалмаған. Өмірден әлі менің аларым көп,Әзірше жай адаммын шыңдалмаған.Әр адам жаратылар..

Төтеп берген өмір атты тасқынға,Бақыттымын,Сен бағымды аштың ба?!Дәлелдедім сенің арқаң шығар-ау,Ел басқара алатынын жастың да.Жүрдім талай,Сергелдең..