Арман әділбек туралы Өлеңдер ✍️

Светофорға телміріп тұрған адамдар жүзіненСезім ізін айнытпай табасызЖасыл шырақты ондаған жылдар бойы күттім деген.Іле-шала жарық етеді жасыл..

(Әбікен Қасенов рухына)Қардың бетінде қылтиған қурайдың сынған ұшынҮрлейді желі АрқаныңБейуақ сайын ызыңдатып.…Топты қарғаныңТоқсан жыл бұрынғы..

Сағаттың сырт-сырт соғылған үні барған сайын зорайып бара жатты.…Терезеден түсіп тұрған шырақтың сәулесіБуалдыр ғана қараңғылықты кескілеп өтіп..

Аулақта ызыңдай соққан желменМен пақырдыңЖел туралы ойлары кезіккен секілді,Сосын, ойларым оны алып ұшқан секілді,Алысқа..

Күз,Жапырақтар талықси құлап жатыр,Жел олармен ойнағанды жақсы көретін,Ұдайы,Көктемде де…Олардың да ең жақын досы жел еді,Әне, енді оларды оятқысы..

Бұл өлкеде адамдар әлі өмір сүреді.Былжыраған балшық жолдарменЕзілген етігін сүйрете басыпЕріне кетіп бара жатадыЖаназадан қайтқандай тұнжырап.Сен..

Қарашы, күн де батады,Ең ыстық,Ең нұрлы алып жүрек еді ғой ол,Ішінде аңыз қайнаған,Рух шулаған,Сезім сапырылысқан алып жүрек.…Бірақ,Мен күнге тіке..

Іш жақтаМүлгіп отырған адам,Сырт жақтаЖапырақтары сарғая бастаған ағаш.…Бөлме ішіКітапқа толы,Үстелде шарап құтысы мөлдіреп тұр,Күлсалғыш,Шалмадай..

Біз түкке де тұрғысызбыз,Және,Біз бәрінен ұлымыз…Ештеңе де,Ешкім де байбына жетпейтін нәһән дүнйе шегіндегі тозаңдай ғана елеусіз түйдек болсақ та,Өз..

Жаңбыр сіркіреп тұр,Бұрынғыдан бір айнымай-ақ.…Тізіле себілген тамшылар ішіндеӘлде біреуіЕштеңелерден бұрынғыСамалдай шалқыған сәуірді,Немесе,Ақмарал..

Инеліктің қанатынан аспанға көз жіберіп,Жанарыңның жәннаттан ары бір мекендергеЕмін-еркін ұшып кеткені,Қамыс шашағына себілген жылымық таңғы..

Ұзақ па?Қысқа ма?Кім білсін…Қайтып келемізҚозғалмас көлеңкелерден мейлінше запы болғанҚабарыңқы соқпақты бойлап.Жолдың бір шеті қып- қызыл бояу,Бір..

Олимп төбесі ме?Нілдің түбі ме?Өтүкен бауыры ма…Әйтеу, бір алыс жақтарданЖүректі суырып алардай сүркейлі шуыл жаңғырды:- Сандық!…Фандораның сандығы..