Өлеңдер ✍️

Қыр басында көсіліп ана жатыр,
Аңғал, адал, аңқылдақ бала жатыр.
Бұл дүние өркендеп өскен сайын,
Нағыз ақын азайып бара жатыр.
Күнде-күнде сұр тірлік көретінің,
Күнде-күнде бір тобыр еретінің.
Күнде-күнде тар әйнек, тар есігің,
Бұл адамдар неге осы ойламайды?
Іші пысып ақынның өлетінін.
Сығалап құр қарайтын терезеден,
Ақын жанын алдарсың неменемен?
Дүниеде жай адам, бай адам бар,
Ақындарды аз бірақ аяғандар.
Ақындарың сарылып өлмеу үшін,
Сарылудан жарылып өлмеу үшін,
Адамша өмір сүрейік ей, адамдар!